Persverklaring
Voor een keertje een persbericht geplaatst. Van alle actieve leden D66 Montferland behalve mw. Schotgerrits. Ook in andere media.
D66 Montferland sluit het boek…
Naar aanleiding van de affaire Schotgerrits trekt de voltallige fractie van D66 Montferland zich terug van het politieke (D66) toneel. Alle actieve leden in de gemeente Montferland keuren het beleid van het Landelijk Bestuur D66 in deze af. Vrijwel alle actieve leden hebben hun lidmaatschap opgezegd dan wel dit in overweging.
In de aanloop naar de verkiezingen van 3 maart heeft mw. Schotgerrits zich als lijsttrekker teruggetrokken, aangekondigd een eigen partij (A10) te beginnen en geen campagne voor D66 meer te willen voeren. Dit alles op een tijdstip waarop de kieslijst niet meer gewijzigd kon worden. Op verkiezingsavond bleek tot ieders verrassing dat mw. Schotgerrits de verworven zetel toch zou innemen en wel in naam van D66.
Dit leidde tot een onherstelbare breuk in de vertrouwensrelatie, die toch al zeer geschaad was in het voortraject, tussen haar en de rest van de kandidaten en actieve leden van de afdeling D66 Montferland.
Inmiddels had de fractie vóór de verkiezingen bij het hoofdbestuur D66 royement voor mw. Schotgerrits aangevraagd omdat het oprichten van een eigen partij, terwijl je als lijsttrekker voor D66 aan de verkiezingen meedoet, tegen de reglementen van D66 is.
Het hoofdbestuur heeft echter besloten dit verzoek niet te honoreren, en biedt mediation aan om het conflict op te lossen. Hierbij gaat zij voorbij aan haar eigen reglement.
In een overleg op vrijdag 5 maart is, tijdens een lijmpoging door het afdelingsbestuur D66 Liemers-Grensland, al door de actieve leden duidelijk gemaakt dat er onder geen beding nog sprake kon zijn van een samenwerking tussen hen en mw. Schotgerrits. Dit standpunt is ook aan het Hoofdbestuur van D66 kenbaar gemaakt tijdens een gesprek op 13 maart.
Het voorstel nu tot mediation over te gaan, is gedaan in de wetenschap dat dit reeds een gepasseerd station is en wekt bij de leden de indruk dat zij niet serieus genomen worden.
D66 Montferland, zowel de actieve leden als kandidaten van de kieslijst, wenst hierbij uitdrukkelijk kenbaar te maken zich in elk opzicht van mw. Schotgerrits te distantiëren zowel van haar optreden toe nu toe als van haar toekomstig handelen in de raad.
De fractie D66 Montferland biedt de kiezer haar excuses aan. Wij hebben een beoordelingsfout gemaakt door mw. Schotgerrits op nummer 1 te zetten. Ook hebben wij niet adequaat gereageerd op eerdere duidelijke signalen dat de fractie met mw. Schotgerrits als lijsttrekker niet naar behoren kón functioneren. We zijn er van overtuigd in het belang van D66 en haar principes te hebben gehandeld, en daarmee uw vertrouwen te hebben gewonnen. Tot onze spijt zijn we echter niet in de gelegenheid onze verkiezingsbeloften waar te maken.
Ook voelen wij ons geroepen onze excuses aan te bieden aan de overige fracties in de gemeenteraad. De hele affaire Schotgerrits heeft ook U geschaad in het vertrouwen dat de kiezer in de (gemeente)-politiek heeft en hierbij de indruk gewekt dat in de politiek het persoonlijk belang voor partij- en algemeen belang gaat.
Wij wensen CDA, VVD, PvdA, LBM en BB de komende raadsperiode veel succes, wijsheid en sterkte toe. De kiezer willen wij bedanken voor het in ons gestelde vertrouwen.
woensdag 31 maart 2010
maandag 29 maart 2010
Earth Hour geen symbool in Montferland
Voor het oplossen van ongetemde maatschappelijke problemen is samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie nodig. Een van de grootste uitdagingen waar de mensheid voor staat is het oplossen van onze milieuproblematiek. Ook hier, in ons kleine kikkerlandje, en zelfs in de mooie gemeente Montferland speelt het milieu een grote rol. CDA/VVD/PvdA, die de nieuwe coalitie in de gemeente vormen, hebben zelfs een duurzaamheidparagraaf opgenomen in het raadsakkoord. De nieuwe coalitie beloofde voortvarendheid als het ging om duurzaamheidbeleid.
Afgelopen zaterdag, 27 maart, werd voor de vierde keer Earth Hour gehouden, een wereldwijde actie van het Wereld Natuurfonds om de aandacht te vestigen op de klimaatverandering, waarbij gedurende één uur de lichten gedoofd worden. Niet alle lichten natuurlijk, dat zou grote problemen opleveren met ons elektriciteitsnet, maar meer een symbolisch gebaar door verlichting op monumentale gebouwen uit te doen, de nachtelijke verlichting in overheidsgebouwen te doven, de helft van de straatlantaarns uit te doen en zo heeft iedere gemeente haar eigen bijdrage aan Earth Hour. Ook bedrijven en particulieren doen hier grootschalig aan mee.
Sceptici wijzen Earth Hour af met onder andere als argumenten dat het doven van verlichting gedurende één uur per jaar geen zoden aan de dijk zet en het branden van al die kaarsjes door particulieren meer CO2 produceert dan het doven van de lichten oplevert. In beide argumenten geef ik ze helemaal gelijk.
Earth Hour is ook niet bedoeld als besparingsmaatregel, maar als symbolisch gebaar en maakt hiermee deel uit van het bewustwordingsproces. Juist hierin kunnen en moeten overheden een rol spelen. Het effect van het doven van de verlichting op een monumentaal gebouw of van straatverlichting is ook veel groter dan het uitdoen van de verlichting thuis. Het valt gewoon veel meer op.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik binnen de gemeente Montferland geen enkele bijdrage vanuit de gemeente bemerkte. Je zou van een gemeente die voortvarend omgaat met duurzaamheidbeleid toch verwachten dat men zich, ook al is het nog zo beperkt, aansluit bij een dergelijk initiatief. Navraag bij de fractievoorzitters van de politieke partijen betreffende de deelname van de gemeente Montferland aan Earth Hour leverde niets op, alleen het CDA, bij monde van Frank Wissink, reageerde met het doorsturen van mijn mail met daarbij de navolgende tekst:
“T.k.n. , maar voel je vooral niet geroepen om te moeten reageren”
Conclusie zal moeten zijn dat noch binnen de coalitie, noch binnen de oppositie, partijen zich geroepen voelen na te denken over deelname aan initiatieven die tot doel hebben de aandacht op klimaatverandering te vestigen.
Dit doet ook vragen opwerpen in hoeverre de duurzaamheidparagraaf in het raadsakkoord een papieren tijger zal blijken te zijn, maar goed, de raad kan wat mij betreft hierin het voordeel van de twijfel krijgen, uiterst kritisch volgen zal ik het wel.
Voor wat betreft de informatievoorziening van partijen, die ga ik via een omweg (verzoek om informatie aan de gemeente) door middel van de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) maar eens testen, doch dit is voor een andere blog.
Op 22 april 2010 is het Earth Day, voor de 40ste keer wordt er wereldwijd stilgestaan bij het klimaatprobleem en op 11 november 2010 is het de Dag van de Duurzaamheid.
Beide dagen worden door maatschappelijke organisaties en overheden breed aangegrepen activiteiten te organiseren om de aandacht te richten op de klimaatproblematiek en de urgentie voor oplossingen te benadrukken.
Montferland Politiek zal U informeren over de bijdrage van de gemeente Montferland, eventuele initiatieven van de afzonderlijke partijen en daarnaast in hoeverre zij samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie in hun duurzaamheidbeleid serieus nemen.
Afgelopen zaterdag, 27 maart, werd voor de vierde keer Earth Hour gehouden, een wereldwijde actie van het Wereld Natuurfonds om de aandacht te vestigen op de klimaatverandering, waarbij gedurende één uur de lichten gedoofd worden. Niet alle lichten natuurlijk, dat zou grote problemen opleveren met ons elektriciteitsnet, maar meer een symbolisch gebaar door verlichting op monumentale gebouwen uit te doen, de nachtelijke verlichting in overheidsgebouwen te doven, de helft van de straatlantaarns uit te doen en zo heeft iedere gemeente haar eigen bijdrage aan Earth Hour. Ook bedrijven en particulieren doen hier grootschalig aan mee.
Sceptici wijzen Earth Hour af met onder andere als argumenten dat het doven van verlichting gedurende één uur per jaar geen zoden aan de dijk zet en het branden van al die kaarsjes door particulieren meer CO2 produceert dan het doven van de lichten oplevert. In beide argumenten geef ik ze helemaal gelijk.
Earth Hour is ook niet bedoeld als besparingsmaatregel, maar als symbolisch gebaar en maakt hiermee deel uit van het bewustwordingsproces. Juist hierin kunnen en moeten overheden een rol spelen. Het effect van het doven van de verlichting op een monumentaal gebouw of van straatverlichting is ook veel groter dan het uitdoen van de verlichting thuis. Het valt gewoon veel meer op.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik binnen de gemeente Montferland geen enkele bijdrage vanuit de gemeente bemerkte. Je zou van een gemeente die voortvarend omgaat met duurzaamheidbeleid toch verwachten dat men zich, ook al is het nog zo beperkt, aansluit bij een dergelijk initiatief. Navraag bij de fractievoorzitters van de politieke partijen betreffende de deelname van de gemeente Montferland aan Earth Hour leverde niets op, alleen het CDA, bij monde van Frank Wissink, reageerde met het doorsturen van mijn mail met daarbij de navolgende tekst:
“T.k.n. , maar voel je vooral niet geroepen om te moeten reageren”
Conclusie zal moeten zijn dat noch binnen de coalitie, noch binnen de oppositie, partijen zich geroepen voelen na te denken over deelname aan initiatieven die tot doel hebben de aandacht op klimaatverandering te vestigen.
Dit doet ook vragen opwerpen in hoeverre de duurzaamheidparagraaf in het raadsakkoord een papieren tijger zal blijken te zijn, maar goed, de raad kan wat mij betreft hierin het voordeel van de twijfel krijgen, uiterst kritisch volgen zal ik het wel.
Voor wat betreft de informatievoorziening van partijen, die ga ik via een omweg (verzoek om informatie aan de gemeente) door middel van de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) maar eens testen, doch dit is voor een andere blog.
Op 22 april 2010 is het Earth Day, voor de 40ste keer wordt er wereldwijd stilgestaan bij het klimaatprobleem en op 11 november 2010 is het de Dag van de Duurzaamheid.
Beide dagen worden door maatschappelijke organisaties en overheden breed aangegrepen activiteiten te organiseren om de aandacht te richten op de klimaatproblematiek en de urgentie voor oplossingen te benadrukken.
Montferland Politiek zal U informeren over de bijdrage van de gemeente Montferland, eventuele initiatieven van de afzonderlijke partijen en daarnaast in hoeverre zij samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie in hun duurzaamheidbeleid serieus nemen.
woensdag 24 maart 2010
Het mediaslot in de politiek
Het valt op dat de politieke partijen in Nederland steeds meer een mediaslot op hun handelen zetten. Niet natuurlijk als zij voordeel kunnen halen uit publiciteit, dan zien we politici ieder podium zoeken dat ze maar kunnen vinden van actualiteitenprogramma naar amusementprogramma, van gerenommeerde kranten en opiniebladen tot de damesbladen en roddelbladen. Geen podium is te klein of te groot. Geen medium is te serieus of te heeft een te hoge amusementswaarde. Als het maar een podium biedt.
Echter, als het rommelt in een partij dan vinden er “goede gesprekken plaats en wordt de kou uit de lucht gehaald” vervolgens wordt het onderwerp ook niet meer met de media besproken of als ze dat wel doen komen er nietszeggende uitspraken met geheimzinnige oplossingen die in de lucht hangen uit. Van partijen als PVV wisten we al dat ze weinig mededeelzaam waren, CDA is ook berucht om zijn achterkamertjesgesprekken en de nieuwe rijzende ster aan het firmament is D66, deze partij bestaat het zelfs journalisten af te blaffen met: U mag mij niet meer bellen over dit onderwerp. (Bron:Gelderlander 12 mrt 2010)
Deze trend wordt nu ook zichtbaar bij het lokale bestuur. Landelijke partijbestuurders bemoeien zich ongevraagd met het reilen en zeilen van de afdelingen waar deze vroeger een zekere mate van onafhankelijkheid hadden.
En dat in een periode waarin juist veel lokale bestuurders meer en meer openheid betrachten, zoals door openbare coalitieonderhandelingen en presidium vergaderingen.
Beste politici: Ik wil weten wat jullie in dat achterkamertje besproken hebben. Ik wil weten wie er met welke argumenten gelijk kreeg of welk compromis jullie gesloten hebben. Dit is namelijk van invloed op mijn stemgedrag. De wijze waarop jullie intern conflicten oplossen, intern verschillen van mening verwerken geeft mij, buiten jullie gelikte verkiezingsprogramma en campagnespeeches, een beeld van hoe jullie je zult gedragen in een regeersituatie.
Ik heb niet zoveel aan goed geregisseerde, glad voorgekookte toespraakjes waarin veel gepraat maar niets gezegd wordt. Ik wil weten hoe jullie handelen in crisis- en conflictsituaties, ik wil jullie uitglijders kunnen beoordelen, m.a.w. Als er gerommel naar buiten komt wil ik ook het proces naar de oplossing kunnen volgen, als er kritiek is op partijleiding en/of bestuur wil ik de achtergrond weten en niet afgescheept worden met mediastilte.
Het lijkt erop dat politieke partijen voor hun achterkamertjes gesprekken een partijbestuurlijke verantwoordelijkheid ingesteld hebben, echter onze volksvertegenwoordigers en hun besturen kunnen zich wel openbaar verdedigen en het openbaar verantwoording afleggen voor hun vuile was hoort hierbij.
Echter, als het rommelt in een partij dan vinden er “goede gesprekken plaats en wordt de kou uit de lucht gehaald” vervolgens wordt het onderwerp ook niet meer met de media besproken of als ze dat wel doen komen er nietszeggende uitspraken met geheimzinnige oplossingen die in de lucht hangen uit. Van partijen als PVV wisten we al dat ze weinig mededeelzaam waren, CDA is ook berucht om zijn achterkamertjesgesprekken en de nieuwe rijzende ster aan het firmament is D66, deze partij bestaat het zelfs journalisten af te blaffen met: U mag mij niet meer bellen over dit onderwerp. (Bron:Gelderlander 12 mrt 2010)
Deze trend wordt nu ook zichtbaar bij het lokale bestuur. Landelijke partijbestuurders bemoeien zich ongevraagd met het reilen en zeilen van de afdelingen waar deze vroeger een zekere mate van onafhankelijkheid hadden.
En dat in een periode waarin juist veel lokale bestuurders meer en meer openheid betrachten, zoals door openbare coalitieonderhandelingen en presidium vergaderingen.
Beste politici: Ik wil weten wat jullie in dat achterkamertje besproken hebben. Ik wil weten wie er met welke argumenten gelijk kreeg of welk compromis jullie gesloten hebben. Dit is namelijk van invloed op mijn stemgedrag. De wijze waarop jullie intern conflicten oplossen, intern verschillen van mening verwerken geeft mij, buiten jullie gelikte verkiezingsprogramma en campagnespeeches, een beeld van hoe jullie je zult gedragen in een regeersituatie.
Ik heb niet zoveel aan goed geregisseerde, glad voorgekookte toespraakjes waarin veel gepraat maar niets gezegd wordt. Ik wil weten hoe jullie handelen in crisis- en conflictsituaties, ik wil jullie uitglijders kunnen beoordelen, m.a.w. Als er gerommel naar buiten komt wil ik ook het proces naar de oplossing kunnen volgen, als er kritiek is op partijleiding en/of bestuur wil ik de achtergrond weten en niet afgescheept worden met mediastilte.
Het lijkt erop dat politieke partijen voor hun achterkamertjes gesprekken een partijbestuurlijke verantwoordelijkheid ingesteld hebben, echter onze volksvertegenwoordigers en hun besturen kunnen zich wel openbaar verdedigen en het openbaar verantwoording afleggen voor hun vuile was hoort hierbij.
zaterdag 20 maart 2010
Nederland krijgt nieuwe energie, omwenteling of papieren tijger
“Nederland krijgt nieuwe energie, voor welvaart en welzijn in de 21ste eeuw”. 17 Maart presenteerden specialisten van zeven politieke partijen dit “partijoverstijgend voorstel voor een versnelde omslag naar een volledig hernieuwbare energievoorziening in 2050” Dit voorstel, van PvdA, VVD, D66, Groen Links, CDA, CU, en SGP beoogt een startdocument te zijn voor een Deltawet nieuwe energie. Geïnspireerd door Rooseveldt, Marshall en Kennedy is men aan de slag gegaan. Maar liefst 156 knappe koppen droegen hieraan bij. Voorwaar, grote woorden en grote ambities. Tijd dus om eens mee te kijken in dit rapport.
Toen ik hoorde van de voorgenomen presentatie van dit rapport dacht ik Yes, nu gaat het ervan komen. Eindelijk na het rapport van Rome in 1972, Cradle to Cradle in 2002 en An inconvenient Truth in 2006 om maar eens een paar bekende te noemen, een Nederlands initiatief, politiek van links naar rechts dwars door partijen heen gesteund, dat het verschil gaat maken. Dat viel toch een beetje tegen.
Voornaamste constatering van de schrijvers is dat de urgentie van het energie probleem in Nederland onderschat wordt, gestaafd door alle reeds bekende argumenten. Daarom moet Nederland, versneld, in 2050 alleen nog “hernieuwbare” energie gebruiken, zoals, zon- wind- bio- en geothermische energie. Aardgas kan, als “schoonste” fossiele energiebron als achtervang dienen. De technieken om deze omslag te maken zijn al voor handen, waar het volgens de auteurs aan ontbreekt zijn sterke beleidskeuzes en prikkels. De oprichting van een Nationaal Energietransitie Fonds moet financiering van energiebesparing en hernieuwbare energie bevorderen, een ministerie van Energie moet het beleid maken. So far so good.
Daarna vervalt men naar goed Nederlands gebruik weer in het oprichten van onderzoekscommissies, randvoorwaarden, kennisbanken, uitvoeringsorganisaties, nieuwe regelingen en regeltjes er tussen en onder. Alles om de bestaande situatie te vereenvoudigen.
Een succesvol programma draait op de integriteit van de overheid, creativiteit van het bedrijfsleven en draagvlak binnen de samenleving.
De resultaatgerichtheid van de inspirators, de bereidheid er een grote zak geld naast te zetten alsmede de geest van de tijd waren de succesfactoren van hun programma’s. Allemaal hadden ze de kernboodschap: zorg dat het gebeurt.
Deze resultaatgerichtheid zie ik onvoldoende terug in dit rapport. Jawel, er worden doelen gesteld, allemaal heel erg SMART, de MAGIE ontbreekt mij teveel. (ik heb dezelfde boekjes gelezen). De beoogde organisatiestructuur bezorgd mij kriebels.
De overheid kan best een stimulator van innovatie zijn, doch moet niet proberen deze uit te voeren. Het bedrijfsleven is qua kennis en kunde veel verder dan de overheid, het instellen van onderzoekscommissie, projectgroepen, kennisdatabanken enz is slechts een poging van de overheid het bedrijfsleven in te halen of bij te benen en zorgt alleen maar voor vertraging en verstroping.
Is het rapport dan helemaal flauwekul? Zeker niet, ten eerste ik sta volledig achter het doel, over naar 100% duurzame energie. Het is de eerste keer dat een dergelijk partijoverstijgend voorstel gepresenteerd wordt. Deze vorm van samenwerking is zeker te waarderen. De meeste van de voorgestelde maatregelen zijn hoewel niet nieuw, gewoon goed (Feed-in tarief, warmte/kracht koppeling, warmte-koude opslag, vereenvoudiging van subsidie en vergunningstelsel, investeren in slimme energienetten enz.) alleen de voorgestelde rol van de overheid is veel te groot.
Wil men echt Igniting Force zijn, zorg er dan voor dat de creativiteit van het bedrijfsleven maximaal benut wordt, het voor de grote jongens als oliemaatschappijen en energieleveranciers aantrekkelijker is om duurzame dan fossiele energie te produceren/leveren en zorg dat zowel burgers als bedrijfsleven direct de voordelen van duurzame producten in hun portemonnee voelen.
Aan de 156 knappe koppen die dit rapport geschreven hebben: Definieer eens wat duurzaam is in Nederland, gewoon kort en krachtig, zonder ellenlange pagina’s criteria waaraan men moet voldoen. Met een goede definitie zijn die niet nodig en weet iedereen waar hij aan moet voldoen. Laat het eindproduct vervolgens aan de ondernemer zolang het maar voldoet aan de definitie. Zet er vervolgens een zak geld naast en zeg: In 2030 draait Nederland op 100% duurzame energie. Na de wapenwedloop en de ruimtewedloop nu de Energiewedloop om de inspirators maar even terug te halen.
Overigens heeft Shell gisteren weer een olievondst in de Golf van Mexico bekend gemaakt. Mooi, kunnen we weer even vooruit terwijl we in allerlei commissies zitten te verduurzamen.
Toen ik hoorde van de voorgenomen presentatie van dit rapport dacht ik Yes, nu gaat het ervan komen. Eindelijk na het rapport van Rome in 1972, Cradle to Cradle in 2002 en An inconvenient Truth in 2006 om maar eens een paar bekende te noemen, een Nederlands initiatief, politiek van links naar rechts dwars door partijen heen gesteund, dat het verschil gaat maken. Dat viel toch een beetje tegen.
Voornaamste constatering van de schrijvers is dat de urgentie van het energie probleem in Nederland onderschat wordt, gestaafd door alle reeds bekende argumenten. Daarom moet Nederland, versneld, in 2050 alleen nog “hernieuwbare” energie gebruiken, zoals, zon- wind- bio- en geothermische energie. Aardgas kan, als “schoonste” fossiele energiebron als achtervang dienen. De technieken om deze omslag te maken zijn al voor handen, waar het volgens de auteurs aan ontbreekt zijn sterke beleidskeuzes en prikkels. De oprichting van een Nationaal Energietransitie Fonds moet financiering van energiebesparing en hernieuwbare energie bevorderen, een ministerie van Energie moet het beleid maken. So far so good.
Daarna vervalt men naar goed Nederlands gebruik weer in het oprichten van onderzoekscommissies, randvoorwaarden, kennisbanken, uitvoeringsorganisaties, nieuwe regelingen en regeltjes er tussen en onder. Alles om de bestaande situatie te vereenvoudigen.
Een succesvol programma draait op de integriteit van de overheid, creativiteit van het bedrijfsleven en draagvlak binnen de samenleving.
De resultaatgerichtheid van de inspirators, de bereidheid er een grote zak geld naast te zetten alsmede de geest van de tijd waren de succesfactoren van hun programma’s. Allemaal hadden ze de kernboodschap: zorg dat het gebeurt.
Deze resultaatgerichtheid zie ik onvoldoende terug in dit rapport. Jawel, er worden doelen gesteld, allemaal heel erg SMART, de MAGIE ontbreekt mij teveel. (ik heb dezelfde boekjes gelezen). De beoogde organisatiestructuur bezorgd mij kriebels.
De overheid kan best een stimulator van innovatie zijn, doch moet niet proberen deze uit te voeren. Het bedrijfsleven is qua kennis en kunde veel verder dan de overheid, het instellen van onderzoekscommissie, projectgroepen, kennisdatabanken enz is slechts een poging van de overheid het bedrijfsleven in te halen of bij te benen en zorgt alleen maar voor vertraging en verstroping.
Is het rapport dan helemaal flauwekul? Zeker niet, ten eerste ik sta volledig achter het doel, over naar 100% duurzame energie. Het is de eerste keer dat een dergelijk partijoverstijgend voorstel gepresenteerd wordt. Deze vorm van samenwerking is zeker te waarderen. De meeste van de voorgestelde maatregelen zijn hoewel niet nieuw, gewoon goed (Feed-in tarief, warmte/kracht koppeling, warmte-koude opslag, vereenvoudiging van subsidie en vergunningstelsel, investeren in slimme energienetten enz.) alleen de voorgestelde rol van de overheid is veel te groot.
Wil men echt Igniting Force zijn, zorg er dan voor dat de creativiteit van het bedrijfsleven maximaal benut wordt, het voor de grote jongens als oliemaatschappijen en energieleveranciers aantrekkelijker is om duurzame dan fossiele energie te produceren/leveren en zorg dat zowel burgers als bedrijfsleven direct de voordelen van duurzame producten in hun portemonnee voelen.
Aan de 156 knappe koppen die dit rapport geschreven hebben: Definieer eens wat duurzaam is in Nederland, gewoon kort en krachtig, zonder ellenlange pagina’s criteria waaraan men moet voldoen. Met een goede definitie zijn die niet nodig en weet iedereen waar hij aan moet voldoen. Laat het eindproduct vervolgens aan de ondernemer zolang het maar voldoet aan de definitie. Zet er vervolgens een zak geld naast en zeg: In 2030 draait Nederland op 100% duurzame energie. Na de wapenwedloop en de ruimtewedloop nu de Energiewedloop om de inspirators maar even terug te halen.
Overigens heeft Shell gisteren weer een olievondst in de Golf van Mexico bekend gemaakt. Mooi, kunnen we weer even vooruit terwijl we in allerlei commissies zitten te verduurzamen.
donderdag 18 maart 2010
De struisvogel Simonis, misbruik in de roomskatholieke kerk
Normaliter beperk ik mijzelf tot maximaal één blog per dag, hoewel ik iemand ben die overal wel iets van vind of me er een mening over wil vormen en dit graag uit. Af en toe echter, stuit ik op dingen die mij letterlijk en figuurlijk de stoom uit de oren doet blazen. Het artikel in de Volkskrant betreffende de reactie van kardinaal Simonis over het misbruik binnen de Katholieke Kerk is er zo eentje. http://www.volkskrant.nl/binnenland/article1360342.ece/Kardinaal_Simonis_weinig_gevallen_misbruik_in_mijn_tijd
Wat denkt deze man nu eigenlijk en in welke wereld leeft hij? Hoeveel publiciteit moet er nog komen en hoeveel slachtoffers moeten er nog opstaan?
De uitlatingen van deze man geven een uitstekende uitleg van hoe het mogelijk geweest is dat misstanden binnen de katholieke kerk zoveel decennia, zo niet millennia hebben kunnen bestaan. Over hoe er door de mentaliteit van de kerk waarschijnlijk zelfs een aanzuigende werking heeft plaatsgevonden van personen die. onder het mom van priesterschap of religieuzen, zoals hij het zo fijntjes uitdrukt, ongestraft misbruik in de praktijk wilden brengen.
Let wel tegenover Simonis staan ook uitlatingen van andere kardinalen, bisschoppen en zelfs in beperkte mate van de paus, doch deze Nederlandse kardinaal had het gesierd en hij heeft mijns inziens zelfs de verplichting, zijn hoofd uit het diepe, zwarte struisvogelgat dat hij voor zichzelf gegraven heeft te tillen, en het misbruik te erkennen en erkenning te geven aan de slachtoffers. Daarbij maakt het niet uit hoelang het geleden is, de kerkelijke wet kent bij mijn weten geen verjaringstermijnen en wel strafmaatregelen (zelfs postuum). Misschien een idee om toch recht te doen aan de slachtoffers door de daders via kerkelijk recht te veroordelen?
De uitspraken van Simonis vragen, buiten het reeds opgestarte onafhankelijke onderzoek in Nederland toch zeker om reactie van de rooms-katholieke clericus in de breedste zin des woords, en de wereldlijke macht, zijnde landelijke en ook lokale politici .
Terzijde, ik ben noch gelovig, noch atheïst. Ik ben neutraal.
Wat denkt deze man nu eigenlijk en in welke wereld leeft hij? Hoeveel publiciteit moet er nog komen en hoeveel slachtoffers moeten er nog opstaan?
De uitlatingen van deze man geven een uitstekende uitleg van hoe het mogelijk geweest is dat misstanden binnen de katholieke kerk zoveel decennia, zo niet millennia hebben kunnen bestaan. Over hoe er door de mentaliteit van de kerk waarschijnlijk zelfs een aanzuigende werking heeft plaatsgevonden van personen die. onder het mom van priesterschap of religieuzen, zoals hij het zo fijntjes uitdrukt, ongestraft misbruik in de praktijk wilden brengen.
Let wel tegenover Simonis staan ook uitlatingen van andere kardinalen, bisschoppen en zelfs in beperkte mate van de paus, doch deze Nederlandse kardinaal had het gesierd en hij heeft mijns inziens zelfs de verplichting, zijn hoofd uit het diepe, zwarte struisvogelgat dat hij voor zichzelf gegraven heeft te tillen, en het misbruik te erkennen en erkenning te geven aan de slachtoffers. Daarbij maakt het niet uit hoelang het geleden is, de kerkelijke wet kent bij mijn weten geen verjaringstermijnen en wel strafmaatregelen (zelfs postuum). Misschien een idee om toch recht te doen aan de slachtoffers door de daders via kerkelijk recht te veroordelen?
De uitspraken van Simonis vragen, buiten het reeds opgestarte onafhankelijke onderzoek in Nederland toch zeker om reactie van de rooms-katholieke clericus in de breedste zin des woords, en de wereldlijke macht, zijnde landelijke en ook lokale politici .
Terzijde, ik ben noch gelovig, noch atheïst. Ik ben neutraal.
Megastal ja of nee
Milieudefensie roept politici en beleidsmakers een bouwstop af te kondigen en een einde te maken aan de huidige vee-industrie. De uitbraken van Q-koorts en opkomst van resistente ziekteverwekkers leggen opnieuw de risico’s van ongebreidelde schaalvergroting en intensivering van de vee-industrie bloot. De behandeling van het Noord-Brabantse burgerinitiatief ‘Megastallen Nee!’ aanstaande vrijdag moet worden aangegrepen om de vee-industrie om te vormen naar duurzame en diervriendelijke gezinsbedrijven.
De provincies Zuid Holland, Drenthe en Groningen hebben zich inmiddels al uitgesproken tegen de zg. megastallen. In de discussie in aanloop naar de gemeenteraadverkiezingen is bij de door de LTO Montferland georganiseerde debat kwam de vraag naar voren wat een megastal nu precies is. Ondanks alle landelijke en internationale discussie hierover, is het begrip megastal niet gedefinieerd en gaan alle partijen uit van andere criteria. In mijn beleving moet de hele discussie over het begrip megastal worden verbreed door de discussie hoeveel concentratie van dieren in een bepaald gebied of regio wenselijk is. Laten we even wel zijn, volgens EU normen is een bedrijf van meer dan 2000 varkens al een megastal, in mijn beleving vormt een concentratie van 10 (buur)bedrijven met 2000 varkens ook een megastal. Hierbij wil ik even de plannen voor het LOG Azewijnse broek benadrukken.
Ik denk dat de concentratie van dieren in een bepaald gebied (regio) het criterium moet vormen voor het al dan niet toestaan van vestiging, niet quota die elders ingekocht zijn, nokhoogte, goothoogte, oppervlakte van bebouwing enz.
Al de huidige gehanteerde criteria houden geen rekening met de mazen in de wetgeving, nok- en goothoogte en m2 bebouwing kunnen ondervangen worden door bv ondergronds te bouwen zoals in Amerika al gedaan wordt. Voor de dieren maakt het geen verschil, onder of boven de grond, het daglicht zien ze toch al niet.
Ik zou graag zien dat de hele discussie, zowel op lokaal niveau, als in de gremia daarboven in een breder perspectief getrokken wordt. Er zijn voors en tegens met betrekking tot concentraties van dieren. Voorstanders argumenteren, en hier valt ook iets voor te zeggen, dat in een bedrijf met heel veel dieren het eenvoudiger is preventieve maatregelen te treffen tegen dierziekten, tegenstanders zeggen met dezelfde goede argumenten dat de uitbraak van een epidemie makkelijker plaatsvindt. De middenmoot pleit voor bio-industrieterreinen of LOG’s waar intensieve(re) dierhouderij kan plaatsvinden.
Op gebied van diervriendelijk houden van dieren zijn net zulke argumenten van toepassing. We kennen allemaal de beelden van teveel dieren die op een te klein oppervak gehouden worden, zoals kistkalveren, kaalgeplukte kuikentjes en het afknippen van de snaveltjes, dieren die gefrustreerd door hun leefomstandigheden zichzelf en hun medesoortgenoten van alles aandoen, en last but not least de afschuwelijke beelden van de ruimingen. En eerlijk is eerlijk de bioindustrie is hier ook op ingesprongen en de laatste tijd zien we ook beelden waarin gewoon goed georganiseerde megabedrijven de omstandigheden waaronder dieren leven aanzienlijk verbetert hebben. Ook zijn er veel signalen dat uitbraken van ziekten in zogeheten megastallen door middel van preventie beter hanteerbaar zijn. Is dat genoeg? Voor de een wel voor de ander niet.
Persoonlijk zie ik liever varkens in de buitenlucht in de modder rondrollen, koeien rustig in de wei grazen en herkauwen, kippen rondscharrelen en op een tak in de boom overnachten en ga zo maar door. Echter, ik ben ook realist. Een dergelijk romantisch beeld is in de huidige maatschappij niet meer haalbaar en zolang als wij er met zijn allen voor kiezen grote vleesconsumenten te zijn, en ons deel in de export van vleesproducten te willen en onze boeren een fatsoenlijk inkomen te gunnen, dan is dit romantisch beeld, hoezeer ik hiervan ook gecharmeerd ben, voorgoed verleden tijd.
Waar de discussie over zou moeten gaan is het evenwicht in concentraties van dieren (onafhankelijk van de grote van individuele bedrijven) in een regio en hetgeen wij als ondernemers en burgers acceptabel vinden en economisch en gezondheidstechnisch haalbaar is.
Om even een uitstapje te maken naar hoe wij met mensen omgaan: In onze grote steden stapelen we ook mensen op in grote flatgebouwen, waarbij gezinnen van vier of vijf personen op een oppervlakte van 60 m2 of minder leven. In andere, dichtbevolkte of economisch zwakkere, landen wordt dit nog als luxe gezien. Ook kennen we allemaal de beelden waarbij buitenlandse werknemers onder erbarmelijke omstandigheden gehuisvest zijn zozeer zelfs dat zij bij toerbeurt gebruik kunnen maken van een bed.
Beleidsmakers, lokaal, landelijk en ook internationaal, wetenschappers, ethici, ondernemers, boeren en de gewone burger zouden zich in een heel brede maatschappelijke discussie, zich gezamenlijk eens moeten buigen over een duurzame vleesproductie en de noodzaak hiervan, rekening houdend met de voor- en nadelen van schaalvergroting, dierwelzijn en de risico’s voor de (menselijke en dierlijke) volksgezondheid.. De mensheid als geheel heeft zich in de afgelopen millennia heel innovatief betoont, samen zouden we er toch uit moeten komen als we eigenbelang even ondergeschikt maken aan algemeen (dier-en mens) belang.
Lokaal gezien zou ik graag een brede discussie zien over wat het beleid in Montferland en de omliggende gemeenten wordt en dan wel zonder dat politieke belangen hierbij de hoofdmoot vormen. Graag dan ook bij voorkeur op de heel korte termijn, met start in eerste helft van 2010 en niet pas als door de mazen in de wet er in het LOG Azewijnse broek een niet terugdraaibare situatie ontstaan is
De provincies Zuid Holland, Drenthe en Groningen hebben zich inmiddels al uitgesproken tegen de zg. megastallen. In de discussie in aanloop naar de gemeenteraadverkiezingen is bij de door de LTO Montferland georganiseerde debat kwam de vraag naar voren wat een megastal nu precies is. Ondanks alle landelijke en internationale discussie hierover, is het begrip megastal niet gedefinieerd en gaan alle partijen uit van andere criteria. In mijn beleving moet de hele discussie over het begrip megastal worden verbreed door de discussie hoeveel concentratie van dieren in een bepaald gebied of regio wenselijk is. Laten we even wel zijn, volgens EU normen is een bedrijf van meer dan 2000 varkens al een megastal, in mijn beleving vormt een concentratie van 10 (buur)bedrijven met 2000 varkens ook een megastal. Hierbij wil ik even de plannen voor het LOG Azewijnse broek benadrukken.
Ik denk dat de concentratie van dieren in een bepaald gebied (regio) het criterium moet vormen voor het al dan niet toestaan van vestiging, niet quota die elders ingekocht zijn, nokhoogte, goothoogte, oppervlakte van bebouwing enz.
Al de huidige gehanteerde criteria houden geen rekening met de mazen in de wetgeving, nok- en goothoogte en m2 bebouwing kunnen ondervangen worden door bv ondergronds te bouwen zoals in Amerika al gedaan wordt. Voor de dieren maakt het geen verschil, onder of boven de grond, het daglicht zien ze toch al niet.
Ik zou graag zien dat de hele discussie, zowel op lokaal niveau, als in de gremia daarboven in een breder perspectief getrokken wordt. Er zijn voors en tegens met betrekking tot concentraties van dieren. Voorstanders argumenteren, en hier valt ook iets voor te zeggen, dat in een bedrijf met heel veel dieren het eenvoudiger is preventieve maatregelen te treffen tegen dierziekten, tegenstanders zeggen met dezelfde goede argumenten dat de uitbraak van een epidemie makkelijker plaatsvindt. De middenmoot pleit voor bio-industrieterreinen of LOG’s waar intensieve(re) dierhouderij kan plaatsvinden.
Op gebied van diervriendelijk houden van dieren zijn net zulke argumenten van toepassing. We kennen allemaal de beelden van teveel dieren die op een te klein oppervak gehouden worden, zoals kistkalveren, kaalgeplukte kuikentjes en het afknippen van de snaveltjes, dieren die gefrustreerd door hun leefomstandigheden zichzelf en hun medesoortgenoten van alles aandoen, en last but not least de afschuwelijke beelden van de ruimingen. En eerlijk is eerlijk de bioindustrie is hier ook op ingesprongen en de laatste tijd zien we ook beelden waarin gewoon goed georganiseerde megabedrijven de omstandigheden waaronder dieren leven aanzienlijk verbetert hebben. Ook zijn er veel signalen dat uitbraken van ziekten in zogeheten megastallen door middel van preventie beter hanteerbaar zijn. Is dat genoeg? Voor de een wel voor de ander niet.
Persoonlijk zie ik liever varkens in de buitenlucht in de modder rondrollen, koeien rustig in de wei grazen en herkauwen, kippen rondscharrelen en op een tak in de boom overnachten en ga zo maar door. Echter, ik ben ook realist. Een dergelijk romantisch beeld is in de huidige maatschappij niet meer haalbaar en zolang als wij er met zijn allen voor kiezen grote vleesconsumenten te zijn, en ons deel in de export van vleesproducten te willen en onze boeren een fatsoenlijk inkomen te gunnen, dan is dit romantisch beeld, hoezeer ik hiervan ook gecharmeerd ben, voorgoed verleden tijd.
Waar de discussie over zou moeten gaan is het evenwicht in concentraties van dieren (onafhankelijk van de grote van individuele bedrijven) in een regio en hetgeen wij als ondernemers en burgers acceptabel vinden en economisch en gezondheidstechnisch haalbaar is.
Om even een uitstapje te maken naar hoe wij met mensen omgaan: In onze grote steden stapelen we ook mensen op in grote flatgebouwen, waarbij gezinnen van vier of vijf personen op een oppervlakte van 60 m2 of minder leven. In andere, dichtbevolkte of economisch zwakkere, landen wordt dit nog als luxe gezien. Ook kennen we allemaal de beelden waarbij buitenlandse werknemers onder erbarmelijke omstandigheden gehuisvest zijn zozeer zelfs dat zij bij toerbeurt gebruik kunnen maken van een bed.
Beleidsmakers, lokaal, landelijk en ook internationaal, wetenschappers, ethici, ondernemers, boeren en de gewone burger zouden zich in een heel brede maatschappelijke discussie, zich gezamenlijk eens moeten buigen over een duurzame vleesproductie en de noodzaak hiervan, rekening houdend met de voor- en nadelen van schaalvergroting, dierwelzijn en de risico’s voor de (menselijke en dierlijke) volksgezondheid.. De mensheid als geheel heeft zich in de afgelopen millennia heel innovatief betoont, samen zouden we er toch uit moeten komen als we eigenbelang even ondergeschikt maken aan algemeen (dier-en mens) belang.
Lokaal gezien zou ik graag een brede discussie zien over wat het beleid in Montferland en de omliggende gemeenten wordt en dan wel zonder dat politieke belangen hierbij de hoofdmoot vormen. Graag dan ook bij voorkeur op de heel korte termijn, met start in eerste helft van 2010 en niet pas als door de mazen in de wet er in het LOG Azewijnse broek een niet terugdraaibare situatie ontstaan is
woensdag 17 maart 2010
Extra WMO gelden voor gemeente Montferland in 2011
De gemeente Montferland krijgt volgens het nieuwe herverdeelmodel WMO in 2011 een extra budget van € 9,00 per inwoner ofwel een extraatje van ruim € 315.000 aan WMO gelden. Dit blijkt uit een brief van 12 maart aan de Tweede Kamer van staatssecretaris Bijleveld. In het nieuwe model voor de verdeling van de WMO gelden wordt meer gekeken naar de gezondheidstoestand en sociaal economische positie voor de 'hulp bij huishouding'. Er zijn twee nieuwe indicatoren toegevoegd: langdurig medicijngebruik (LMG) en gestandaardiseerd gemiddeld inkomen van huishoudens (GGI)
Ondanks dat een onderzoekstraject naar de uitgaven in de begroting 2010 nog loopt gaat het nieuwe model per 1 januari 2011 in. Eventuele correcties daardoor zullen dan ook in 2012 plaatsvinden.
Goed nieuws voor de PvdA, die net gisteren het onderhandelingspunt voor het tonen van een socialer gezicht met betrekking tot WMO/WBB binnenhaalde tijdens de coalitieonderhandelingen. Schrijft een stuk makkelijker als je weet volgend jaar een extra budget te krijgen. Goed nieuws ook voor die inwoners van de gemeente Montferland die in aanmerking komen voor ondersteuning vanuit de WMO.
(bron: Periodiek Onderhoudsrapport Gemeentefonds 2010: verfijning en actualisering verdeelmodel hulp bij het huishouden’)
Ondanks dat een onderzoekstraject naar de uitgaven in de begroting 2010 nog loopt gaat het nieuwe model per 1 januari 2011 in. Eventuele correcties daardoor zullen dan ook in 2012 plaatsvinden.
Goed nieuws voor de PvdA, die net gisteren het onderhandelingspunt voor het tonen van een socialer gezicht met betrekking tot WMO/WBB binnenhaalde tijdens de coalitieonderhandelingen. Schrijft een stuk makkelijker als je weet volgend jaar een extra budget te krijgen. Goed nieuws ook voor die inwoners van de gemeente Montferland die in aanmerking komen voor ondersteuning vanuit de WMO.
(bron: Periodiek Onderhoudsrapport Gemeentefonds 2010: verfijning en actualisering verdeelmodel hulp bij het huishouden’)
dinsdag 16 maart 2010
Coalitie Montferland op een oor na gevild.
Tijdens de openbare onderhandelingen vanavond zijn CDA/VVD/PvdA (en D66?) heel dicht bij een (concept) raadsakkoord gekomen. Paar puntjes op de i, werkgroepen om deze uit te schrijven en het is rond. Alle drie hebben ze toegegeven aan de ander, er werd onderling veel ruimte gegeven om tot een akkoord te komen. De PvdA haalde WMO en WBB binnen, waarmee zij het sociaal gezicht in het akkoord schrijven. OZB en Welstand worden nog even geparkeerd en later uitgewerkt. Het OZB voorstel van de VVD wordt doorgerekend en op resultaat beoordeeld, doch alle partijen staan hier sympathiek tegenover.
D66 gaf haar belangrijkste speerpunt, duurzaamheid, aan het CDA cadeau. Duurzaamheid, in de vorm van een notitie geschreven door het CDA, werd aan het (concept) akkoord toegevoegd. Waarom niet zelf schrijven mw. Schotgerrits, met duurzaamheid als belangrijkste speerpunt in uw programma geeft u dit toch niet zo maar weg aan het CDA? Volgzaam D66 steunde verder alle voorstellen van alle partijen, waarmee ook een vier-partijen coalitie tot de mogelijkheden behoort.
LBM was niet aanwezig, zij wensen niet meer mee te doen aan de openbare onderhandelingen. Zij namen initiatief tot niet-openbare onderhandelingen waarbij alle partijen, behalve CDA, uitgenodigd zijn. Zonde van de tijd nu vanavond partijen het zo met elkaar eens waren. Jammer ook dat de grote winnaar van de verkiezingen kiest voor achterkamertjesoverleg, transparantie is toch het politieke toverwoord (ook in het eigen verkiezingsprogramma) heden ten dage. Saignant detail D66 heeft vooraf steun verklaard en het lijkt er dus op dat onverschillig welke coalitie ontstaat, D66 mee wil doen en met alle winden meewaait. Of zou het een flirt met het wethouderspluche zijn?
Burgerbelangen hield het bij aanwezigheid in plaats van deelname aan de onderhandelingen, zij bewaren hun inbreng voor de alternatieve coalitieonderhandelingen.
Zou Montferland in de geest van van Mierlo een schaduwcoalitie krijgen? Met een draagvlak van zeven (of acht) zetels zal het wel gewoon oppositie worden.
Donderdag 25 maart wordt het concept raadsakkoord van CDA/VVD/PvdA (openbaar) besproken.
D66 gaf haar belangrijkste speerpunt, duurzaamheid, aan het CDA cadeau. Duurzaamheid, in de vorm van een notitie geschreven door het CDA, werd aan het (concept) akkoord toegevoegd. Waarom niet zelf schrijven mw. Schotgerrits, met duurzaamheid als belangrijkste speerpunt in uw programma geeft u dit toch niet zo maar weg aan het CDA? Volgzaam D66 steunde verder alle voorstellen van alle partijen, waarmee ook een vier-partijen coalitie tot de mogelijkheden behoort.
LBM was niet aanwezig, zij wensen niet meer mee te doen aan de openbare onderhandelingen. Zij namen initiatief tot niet-openbare onderhandelingen waarbij alle partijen, behalve CDA, uitgenodigd zijn. Zonde van de tijd nu vanavond partijen het zo met elkaar eens waren. Jammer ook dat de grote winnaar van de verkiezingen kiest voor achterkamertjesoverleg, transparantie is toch het politieke toverwoord (ook in het eigen verkiezingsprogramma) heden ten dage. Saignant detail D66 heeft vooraf steun verklaard en het lijkt er dus op dat onverschillig welke coalitie ontstaat, D66 mee wil doen en met alle winden meewaait. Of zou het een flirt met het wethouderspluche zijn?
Burgerbelangen hield het bij aanwezigheid in plaats van deelname aan de onderhandelingen, zij bewaren hun inbreng voor de alternatieve coalitieonderhandelingen.
Zou Montferland in de geest van van Mierlo een schaduwcoalitie krijgen? Met een draagvlak van zeven (of acht) zetels zal het wel gewoon oppositie worden.
Donderdag 25 maart wordt het concept raadsakkoord van CDA/VVD/PvdA (openbaar) besproken.
Huishoudboekje
Met verbazing zitten luisteren naar een triomfantelijke de Jager. Nederland had veel binnengehaald in het EUfin overleg met betrekking tot de beoogde steun aan Griekenland.
Technisch waren ze eruit: een pakket aan maatregelen bestaande uit EU-brede garantstellingen en een eventuele lening met forse risico-opslag als Griekenland hierom vraagt. Hiertegenover staat dat Griekenland forse bezuinigingen moet doorvoeren en het begrotingstekort moet terugdringen.
Nu ben ik geen econoom, noch een financieel expert maar wel moet ik al bijna 35 jaar mijn huishoudboekje op orde houden. Als ik als leek een en ander eens even kort door de bocht vertaal, komt het erop neer dat het voorstel behelst :
De EU gaat garant staan voor leningen die Griekenland afsluit en dus het risico neemt de boot in te gaan als Griekenland niet aan zijn verplichtingen kan voldoen, en/of
Zelf een lening afsluit tegen lage rente (kan dus alleen maar gedaan worden door landen die hun financiën wel op orde hebben en zal dus niet EU breed gedaan kunnen worden) en die vervolgens weer tegen hogere rente uitleent aan Griekenland. Bankje spelen dus.
En waarom kan Griekenland niet naar het IMF? Omdat Griekenland slechts 10x zijn quotum kan lenen bij IMF en die 10 miljard is niet genoeg. Het IMF, de bank, vind het risico dus te hoog, de EU springt hier vrolijk op in, in de hoop met een hoog risicodragende lening iets te verdienen. Dat Griekenland alleen aan zijn verplichtingen kan voldoen als de economie daar heel sterk gaat groeien, waar tot nu toe absoluut geen zicht op is, wordt vrolijk terzijde geschoven met een hoog rentepercentage.
Een van de redenen voor de financiële crisis was dat banken te veel hoog risicodragende leningen verstrekt hadden aan personen, waardoor toen het economische slechter ging, de hele boel als dominostenen omviel. Mensen konden niet meer aan hun verplichtingen voldoen en het geld bij de banken verdampte als sneeuw voor de zon doordat zij leningen verstrekt hadden waar onvoldoende onderpand tegenover stond. Alle ingewikkelde constructies waarbij banken dachten dat het geld bij bakken zou binnenkomen en die zij gebruikten om hun risico te dekken en spreiden ten spijt. Van een kale kip valt niet te plukken nietwaar?
Er was vanuit overheidswege veel commentaar op het gedrag van de banken en de risico’s die er genomen waren. Nu echter kondigt de Jager en met hem alle EU ministers van financiën aan dat zij het ei van Columbus voor het Griekse probleem gevonden hebben. Zij gaan iets vergelijkbaars doen maar dan op landelijk niveau!
Landen gaan voor bankje spelen, of IMF-je als dat een betere uitdrukking is en maken vrolijk dezelfde beweging, alleen op grotere schaal, dan die ze een jaar geleden nog zo scherp veroordeelden. Ben ik nu echt de enige die me Alice in Wonderland voel?
Niet dat ik de oplossing weet maar volgens mij moeten de dames en heren economen en financieel experts toch wel met een zinniger oplossing kunnen komen. Voorstel wordt binnenkort besproken in de Tweede Kamer, hoop dat er daar een paar realisten zitten die hier gehakt van maken.
Met dit voorstel wordt de Europese burger het kind van de rekening en Nederland kennende, vrees ik voor een grotere participatie in het hulpverleningsplan dan dit kleine landje aankan en dus ook voor een groter aandeel in het verlies. Gevolg: grote lastenverhoging in Nederland.
Technisch waren ze eruit: een pakket aan maatregelen bestaande uit EU-brede garantstellingen en een eventuele lening met forse risico-opslag als Griekenland hierom vraagt. Hiertegenover staat dat Griekenland forse bezuinigingen moet doorvoeren en het begrotingstekort moet terugdringen.
Nu ben ik geen econoom, noch een financieel expert maar wel moet ik al bijna 35 jaar mijn huishoudboekje op orde houden. Als ik als leek een en ander eens even kort door de bocht vertaal, komt het erop neer dat het voorstel behelst :
De EU gaat garant staan voor leningen die Griekenland afsluit en dus het risico neemt de boot in te gaan als Griekenland niet aan zijn verplichtingen kan voldoen, en/of
Zelf een lening afsluit tegen lage rente (kan dus alleen maar gedaan worden door landen die hun financiën wel op orde hebben en zal dus niet EU breed gedaan kunnen worden) en die vervolgens weer tegen hogere rente uitleent aan Griekenland. Bankje spelen dus.
En waarom kan Griekenland niet naar het IMF? Omdat Griekenland slechts 10x zijn quotum kan lenen bij IMF en die 10 miljard is niet genoeg. Het IMF, de bank, vind het risico dus te hoog, de EU springt hier vrolijk op in, in de hoop met een hoog risicodragende lening iets te verdienen. Dat Griekenland alleen aan zijn verplichtingen kan voldoen als de economie daar heel sterk gaat groeien, waar tot nu toe absoluut geen zicht op is, wordt vrolijk terzijde geschoven met een hoog rentepercentage.
Een van de redenen voor de financiële crisis was dat banken te veel hoog risicodragende leningen verstrekt hadden aan personen, waardoor toen het economische slechter ging, de hele boel als dominostenen omviel. Mensen konden niet meer aan hun verplichtingen voldoen en het geld bij de banken verdampte als sneeuw voor de zon doordat zij leningen verstrekt hadden waar onvoldoende onderpand tegenover stond. Alle ingewikkelde constructies waarbij banken dachten dat het geld bij bakken zou binnenkomen en die zij gebruikten om hun risico te dekken en spreiden ten spijt. Van een kale kip valt niet te plukken nietwaar?
Er was vanuit overheidswege veel commentaar op het gedrag van de banken en de risico’s die er genomen waren. Nu echter kondigt de Jager en met hem alle EU ministers van financiën aan dat zij het ei van Columbus voor het Griekse probleem gevonden hebben. Zij gaan iets vergelijkbaars doen maar dan op landelijk niveau!
Landen gaan voor bankje spelen, of IMF-je als dat een betere uitdrukking is en maken vrolijk dezelfde beweging, alleen op grotere schaal, dan die ze een jaar geleden nog zo scherp veroordeelden. Ben ik nu echt de enige die me Alice in Wonderland voel?
Niet dat ik de oplossing weet maar volgens mij moeten de dames en heren economen en financieel experts toch wel met een zinniger oplossing kunnen komen. Voorstel wordt binnenkort besproken in de Tweede Kamer, hoop dat er daar een paar realisten zitten die hier gehakt van maken.
Met dit voorstel wordt de Europese burger het kind van de rekening en Nederland kennende, vrees ik voor een grotere participatie in het hulpverleningsplan dan dit kleine landje aankan en dus ook voor een groter aandeel in het verlies. Gevolg: grote lastenverhoging in Nederland.
maandag 15 maart 2010
Politiek leiderschap 2010
Fijn als anderen zo meedenken over wat jou bezighoudt. Gisteren in Buitenhof vier keurige heren over politiek leiderschap 2010. Wel even vergeten een vrouw uit te nodigen.
Als echte regenten uit het old boys netwerk debatteerden de heren over hoe zij het allemaal zo goed wisten cq (meerdere) oplossingen voor handen hadden. Waarom is de kloof tussen politiek en de burger zowel op lokaal als landelijk niveau dan nog niet geslecht heren? Hoewel ik liever mijzelf leid dan dat door iemand anders laat doen, heb ook ik natuurlijk mijn (politieke) voorbeelden. Wat mij stoorde was het feit dat Hans van Mierlo veelvuldig geciteerd en aangehaald werd door de heren waarbij voorbijgegaan werd aan een voor mij essentieel onderdeel van de persoon Hans van Mierlo.
Hans van Mierlo was geen politicus, hij was politicus tegen wil en dank. Meer nog dan politicus was hij filosoof, politiek innovator, ethicus en vooral de eeuwige twijfelaar. Van Mierlo was als geen ander in staat zijn eigen ideeën en visie constant in twijfel te trekken, had als geen ander het vermogen in te spelen op voortschrijdend inzicht, onderliggende maatschappelijke stromingen aan te voelen en last but not least wist politiek leiderschap en politieke ambities met humor te relativeren, hierbij betoonde hij zich als echte woordkunstenaar een meester van de paradox. Ja, mijn eigen idealen vinden onder andere hun roots in van Mierlo geef ik volmondig toe met de nadruk op onder andere, ik was het zeker niet altijd met hem eens.
De nieuwe verzuiling
Dit gezegd hebbende, nu even terug naar de waan van de dag met een knipoog naar van Mierlo. De huidige politiek kenmerkt zich door een terugkeer naar de door van Mierlo verguisde verzuiling en polarisering. Dit door het onvermogen van de politiek, zowel op landelijk als lokaal niveau om in te spelen op de zich snel veranderende maatschappelijke stromingen en breukvlakken. Voorbeeld hiervan is de steeds dieper wordende kloof tussen politiek en burger, en het meer en meer stemmen van de kiezer op de persoon (onderbuik stemmen) in plaats van de politieke inhoud. Symptoom is het feit dat we op 9 juni, meer nog dan in de voorgaande decennia niet kiezen voor een politieke stroming, maar eigenlijk kiezen voor een premier (hé ik zie een kroonjuweel:). De mannetjesmakers hebben hun metier steeds beter in de vingers. Hierbij wil ik ook de (overigens uitstekend geregisseerde, doch bijna 17de eeuwse) opvolging van Bos door Cohen benadrukken. Er is hier m.i. absoluut geen sprake van een echt democratisch proces, doch slechts van uitstekende regie, spinning en communicatieve beïnvloeding van de burgers. En dan gaat dit wat mij betreft veel verder dan de PvdA leden/kiezer. Hierbij geef ik geen oordeel voor wat betreft de keuze, doch slechts over het proces.
We hebben inmiddels al vele vormen van democratie en leiderschap gezien en zitten nu volgens mij in een overgangsfase naar een nieuwe, nog in ontwikkeling zijnde, vorm. Hoe die er precies uit zal komen te zien, en of deze beter zal blijken dat de voorgaande, weet ik niet, dat zal de tijd uitwijzen. Dat IT en IT-communicatievormen hier nadrukkelijk deel van zullen uitmaken weet ik wel vrijwel zeker. Dat noodzaak tot en behoefte aan verandering bestaat ook.
Wat ik persoonlijk graag zou zien is een meer directe democratie in de geest van Mierlo met een modern tintje. Heden ten dage hebben we veel meer mogelijkheden om deze directe democratie tot uitvoering te brengen. We hebben nu de mogelijkheid IT als middel in te zetten voor een directere vorm van democratie. Hiermee kunnen we het mandaat, dat we normaliter aan de politici geven voor vier jaar, in de loop van deze jaren bijstellen. Gemeenten kunnen hier bij uitstek een voortrekkersrol in nemen. Wees niet bang, gebruik de nieuwe communicatiemogelijkheden met de burger, experimenteer en kijk of het werkt, als het niet zo is, o.k. so be it.
de IT-democratie
Mijn voorstel aan de Montferlandse politici: Ga eens een experiment aan met het raadplegend referendum of een raadplegende opiniepeiling. Gewoon via de gemeentewebsite, met DigiD authentificatie en identificatie . Niet op alle lopende zaken maar gewoon op controversiële onderwerpen (nw. stadhuis) pijn doende onderwerpen (OZB, bezuinigingen) of in de ziel van een gemeenschap spelende onderwerpen (behoud basisscholen in kleine kernen/ subsidies aan verenigingen) en kijk eens waar het toe leidt. Hoeft helemaal niet veel te kosten en kan veel opleveren om de kloof tussen burger en politiek te slechten en de drempel te verlagen, al is het alleen maar op lokaal niveau.
Kernboodschap: Politici, leider of niet, blijf in contact met uw achterban met alle de tot u ter beschikking staande media!
Als echte regenten uit het old boys netwerk debatteerden de heren over hoe zij het allemaal zo goed wisten cq (meerdere) oplossingen voor handen hadden. Waarom is de kloof tussen politiek en de burger zowel op lokaal als landelijk niveau dan nog niet geslecht heren? Hoewel ik liever mijzelf leid dan dat door iemand anders laat doen, heb ook ik natuurlijk mijn (politieke) voorbeelden. Wat mij stoorde was het feit dat Hans van Mierlo veelvuldig geciteerd en aangehaald werd door de heren waarbij voorbijgegaan werd aan een voor mij essentieel onderdeel van de persoon Hans van Mierlo.
Hans van Mierlo was geen politicus, hij was politicus tegen wil en dank. Meer nog dan politicus was hij filosoof, politiek innovator, ethicus en vooral de eeuwige twijfelaar. Van Mierlo was als geen ander in staat zijn eigen ideeën en visie constant in twijfel te trekken, had als geen ander het vermogen in te spelen op voortschrijdend inzicht, onderliggende maatschappelijke stromingen aan te voelen en last but not least wist politiek leiderschap en politieke ambities met humor te relativeren, hierbij betoonde hij zich als echte woordkunstenaar een meester van de paradox. Ja, mijn eigen idealen vinden onder andere hun roots in van Mierlo geef ik volmondig toe met de nadruk op onder andere, ik was het zeker niet altijd met hem eens.
De nieuwe verzuiling
Dit gezegd hebbende, nu even terug naar de waan van de dag met een knipoog naar van Mierlo. De huidige politiek kenmerkt zich door een terugkeer naar de door van Mierlo verguisde verzuiling en polarisering. Dit door het onvermogen van de politiek, zowel op landelijk als lokaal niveau om in te spelen op de zich snel veranderende maatschappelijke stromingen en breukvlakken. Voorbeeld hiervan is de steeds dieper wordende kloof tussen politiek en burger, en het meer en meer stemmen van de kiezer op de persoon (onderbuik stemmen) in plaats van de politieke inhoud. Symptoom is het feit dat we op 9 juni, meer nog dan in de voorgaande decennia niet kiezen voor een politieke stroming, maar eigenlijk kiezen voor een premier (hé ik zie een kroonjuweel:). De mannetjesmakers hebben hun metier steeds beter in de vingers. Hierbij wil ik ook de (overigens uitstekend geregisseerde, doch bijna 17de eeuwse) opvolging van Bos door Cohen benadrukken. Er is hier m.i. absoluut geen sprake van een echt democratisch proces, doch slechts van uitstekende regie, spinning en communicatieve beïnvloeding van de burgers. En dan gaat dit wat mij betreft veel verder dan de PvdA leden/kiezer. Hierbij geef ik geen oordeel voor wat betreft de keuze, doch slechts over het proces.
We hebben inmiddels al vele vormen van democratie en leiderschap gezien en zitten nu volgens mij in een overgangsfase naar een nieuwe, nog in ontwikkeling zijnde, vorm. Hoe die er precies uit zal komen te zien, en of deze beter zal blijken dat de voorgaande, weet ik niet, dat zal de tijd uitwijzen. Dat IT en IT-communicatievormen hier nadrukkelijk deel van zullen uitmaken weet ik wel vrijwel zeker. Dat noodzaak tot en behoefte aan verandering bestaat ook.
Wat ik persoonlijk graag zou zien is een meer directe democratie in de geest van Mierlo met een modern tintje. Heden ten dage hebben we veel meer mogelijkheden om deze directe democratie tot uitvoering te brengen. We hebben nu de mogelijkheid IT als middel in te zetten voor een directere vorm van democratie. Hiermee kunnen we het mandaat, dat we normaliter aan de politici geven voor vier jaar, in de loop van deze jaren bijstellen. Gemeenten kunnen hier bij uitstek een voortrekkersrol in nemen. Wees niet bang, gebruik de nieuwe communicatiemogelijkheden met de burger, experimenteer en kijk of het werkt, als het niet zo is, o.k. so be it.
de IT-democratie
Mijn voorstel aan de Montferlandse politici: Ga eens een experiment aan met het raadplegend referendum of een raadplegende opiniepeiling. Gewoon via de gemeentewebsite, met DigiD authentificatie en identificatie . Niet op alle lopende zaken maar gewoon op controversiële onderwerpen (nw. stadhuis) pijn doende onderwerpen (OZB, bezuinigingen) of in de ziel van een gemeenschap spelende onderwerpen (behoud basisscholen in kleine kernen/ subsidies aan verenigingen) en kijk eens waar het toe leidt. Hoeft helemaal niet veel te kosten en kan veel opleveren om de kloof tussen burger en politiek te slechten en de drempel te verlagen, al is het alleen maar op lokaal niveau.
Kernboodschap: Politici, leider of niet, blijf in contact met uw achterban met alle de tot u ter beschikking staande media!
zaterdag 13 maart 2010
Montferlandse politici spreekt u uit over misbruik in klooster ‘s Heerenberg
Toch maar weer eens een ei leggen over iets dat niet direct met de Montferlandse politiek te maken heeft, maar m.i. wel om reactie vraagt van de Montferlandse politiek. Sinds het misbuik in het internaat in ’s Heerenberg bekend geworden is heb ik nog geen van de Montferlandse politici een uitspraak horen doen hierover. Het is angstwekkend stil in deze. Wordt het hiervoor niet eens tijd? In de afgelopen weken wordt in de landelijke media steeds meer gerapporteerd over het misbruik van kinderen in het voormalig klooster in ’s Heerenberg zie vandaag http://www.nu.nl/binnenland/2204385/misbruik-rk-internaat-al-in-1967-bekend-.html. Van de lokale politici hebben we echter nog geen reactie mogen krijgen, noch in de lokale, noch in de landelijke media. Vanzelfsprekend zullen alle partijen zich hiervan distantiëren doch is het te veel gevraagd van de lokale politici om zich te scharen achter een onafhankelijk onderzoek en zich hierover uit te spreken wat hun ideeën vwb hun rol hierin zijn? Let wel ook onze gemeente is in het nieuws, en ook hiervoor heeft u een bestuurlijke verantwoordelijkheid naar de burgers en slachtoffers. Hoe lang het ook geleden is, dat maakt voor de slachtoffers niet uit.
Hierbij een oproep aan de Montferlandse politiek: Spreekt u uit betreffende deze affaire, bij voorkeur met onderbouwing en voorstellende maatregelen.!
Hierbij een oproep aan de Montferlandse politiek: Spreekt u uit betreffende deze affaire, bij voorkeur met onderbouwing en voorstellende maatregelen.!
vrijdag 12 maart 2010
Kaalslag in de politiek, verlies of nieuwe kans?
Kant, Eurlings en Bos weg. Een drietal prominente politici trekken hun conclusies en verdwijnen (voorlopig) uit de politiek. Wijze besluiten? Ik denk het wel. Buiten de te respecterende redenen die zij zelf opgeven denk ik dat het goed is, gezien het huidige politieke klimaat in Nederland, als alle politieke haantjes eens van het toneel verdwijnen. De kiezer zal dan eerder een keuze maken op politieke inhoud en minder op de persoon.
De huidige politiek is veelal gebaseerd op het profileren van het eigen ego en hard schoppen tegen de ander. De publiekelijk gevoerde debatten door landelijke politici in de aanloop naar de gemeenteraadverkiezingen waren vaak van een beschamend gehalte. Daarnaast vraag ik me nog steeds af wat zij daar te zoeken hadden. Ik ben van mening dat landelijke politici bij gemeenteraadsverkiezingen slechts een ceremoniële functie te bekleden hebben. Leuk om extra aandacht te krijgen voor de lokale campagne en als publiekstrekker, maar daar moet het wel bij blijven. De politieke inhoud in lokale kwesties kan goed ingevuld worden door de lokale politici. En als zij dit niet kunnen, merken zij dat wel via de kiezer.
Ik ben dan ook voor een verlenging van de termijn waarvoor politici gekozen worden. Vier jaar is vaak een beetje kort om een programma te realiseren, een periode van zes jaar zou een optie zijn. Staat tegenover dat het daarna over en uit is, geen nieuwe termijn, geen vervolg op de politieke carrière. Plaatsmaken voor de nieuwe garde. Geen carrièrepolitici en beroepspolitici meer. Wachtgeldregeling ook afschaffen, men kan gewoon net als iedere burger die zijn baan kwijtraakt, WW aanvragen onder dezelfde voorwaarden.
Vernieuwing van “poppetjes” in de politiek is net zo belangrijk als vernieuwende ideeën en voortschrijdend inzicht. Voor de politicus zelf is het ook goed zijn/haar neus buiten de deur te steken, het burger zijn plaatst dingen toch in een ander perspectief.
Hierbij een uitnodiging aan de resterende politieke haantjes, landelijk zowel als lokaal: Trek u terug en laat de politiek aan anderen. Veel van uw verkiezingsprogramma’s zijn goed en bieden voldoende diversiteit voor de kiezer om hun keuze te bepalen. Heb meer vertrouwen in uw ideologie dan in uw persoontje.
De huidige politiek is veelal gebaseerd op het profileren van het eigen ego en hard schoppen tegen de ander. De publiekelijk gevoerde debatten door landelijke politici in de aanloop naar de gemeenteraadverkiezingen waren vaak van een beschamend gehalte. Daarnaast vraag ik me nog steeds af wat zij daar te zoeken hadden. Ik ben van mening dat landelijke politici bij gemeenteraadsverkiezingen slechts een ceremoniële functie te bekleden hebben. Leuk om extra aandacht te krijgen voor de lokale campagne en als publiekstrekker, maar daar moet het wel bij blijven. De politieke inhoud in lokale kwesties kan goed ingevuld worden door de lokale politici. En als zij dit niet kunnen, merken zij dat wel via de kiezer.
Ik ben dan ook voor een verlenging van de termijn waarvoor politici gekozen worden. Vier jaar is vaak een beetje kort om een programma te realiseren, een periode van zes jaar zou een optie zijn. Staat tegenover dat het daarna over en uit is, geen nieuwe termijn, geen vervolg op de politieke carrière. Plaatsmaken voor de nieuwe garde. Geen carrièrepolitici en beroepspolitici meer. Wachtgeldregeling ook afschaffen, men kan gewoon net als iedere burger die zijn baan kwijtraakt, WW aanvragen onder dezelfde voorwaarden.
Vernieuwing van “poppetjes” in de politiek is net zo belangrijk als vernieuwende ideeën en voortschrijdend inzicht. Voor de politicus zelf is het ook goed zijn/haar neus buiten de deur te steken, het burger zijn plaatst dingen toch in een ander perspectief.
Hierbij een uitnodiging aan de resterende politieke haantjes, landelijk zowel als lokaal: Trek u terug en laat de politiek aan anderen. Veel van uw verkiezingsprogramma’s zijn goed en bieden voldoende diversiteit voor de kiezer om hun keuze te bepalen. Heb meer vertrouwen in uw ideologie dan in uw persoontje.
donderdag 11 maart 2010
Tweede kamer maakt gehakt van de Gerda
De Tweede kamer heeft vandaag gehakt gemaakt van de Glossy GERDA die minister Verburg van LNV ter gelegenheid van het 75- jarig bestaan van haar ministerie uitbracht. De minister moest diep door het stof en kreeg een motie van treurnis aan haar broek. Wat dit te maken heeft met de Montferlandse politiek? Niets behalve dan dat ons mooie Montferland een grotendeels agrarische gemeente is. Voor degenen die geen damesbladen lezen en de GERDA dus niet ontvangen, hierbij de digitale versie.
http://www.depers.nl/UserFiles/File/Gerda_Magazine.pdf
http://www.depers.nl/UserFiles/File/Gerda_Magazine.pdf
woensdag 10 maart 2010
Schotgerrits regeert!!
Agnes Schotgerrits gaat regeren. (Bron: Montferland journaal http://www.deweekkrant.nl/pages.php?page=1113200 Hiermee geeft zij een geheel eigen invulling aan de rol van raadslid. De raad heeft drie rollen: kaderstellen, controleren en het vertegenwoordigen van inwoners, dit is een heel andere insteek. Het zullen zeker turbulente jaren worden in de raad van Montferland met een raadslid dat haar eigen spelregels opsteld.
Schotgerrits legde drie weken voor de verkiezingen haar lijsttrekkerschap neer. Zij neemt echter wel de zetel in die zij op de vleugels van (de inmiddels voormalige) fractie D66 Montferland toegewezen kreeg. Na eerst aangekondigd te hebben dat zij een nieuwe partij opgericht had, A10, veranderde zij weer van standpunt en gaat onder de naam van D66 de zetel innemen. Deze mededeling op verkiezingsavond verraste de fractie volledig. Noch het afdelingsbestuur D66 Liemers noch Schotgerrits had de fractie op de hoogte gesteld van het gewijzigde standpunt.
Het pluche lokt.
Schotgerrits heeft op vrijdagochtend 5 maart de zetel aanvaard. Zij kon een overleg tussen afdelingsbestuur D66, de fractie en haarzelf op vrijdagavond niet afwachten. Schotgerrits was van mening dat zij steun van de fractie kon afdwingen door hen voor een voldongen feit te stellen..
Tijdens het overleg betreffende de oorzaak van de breuk en oordeelsvorming betreffende de lopende royementsaanvraag, kwam het voorstel van het afdelingsbestuur D66 op tafel dat de fractie Schotgerrits alsnog zou dragen in de raad. Schotgerrits knikte heftig ja op de vertaling van dit voorstel door de fractie of het de bedoeling was dat zij al het werk zouden doen om het gebrek aan politieke inhoud en - capaciteiten van Schotgerrits te verdoezelen. De fractie D66 Montferland is inmiddels opgestapt naar aanleiding van de affaire Schotgerrits
Strategie van het eigenbelang
Het lijkt erop dat Schotgerrits naar een vooraf uitgedachte strategie gehandeld heeft: In de aanloop naar de debatten werd snel duidelijk dat zij niet in staat noch bereid was deze te voeren. Zo bleek tijdens het debat georganiseerd door de dorpsraad Stokkum, nadat zij de voor haar geschreven speech had voorgelezen, dat zij de speerpunten in het eigen verkiezingsprogramma niet kende. Ze zette de andere aanwezige D66’ers voor het blok door hen de microfoon te geven en vragen te laten beantwoorden. Haar bijdrage aan het debat bestond uit uitgebeid reclame maken voor een door haar geplande bijeenkomst duurzaamheid. Op de in Stokkum spelende knelpunten, die ook door de fractie voor haar uitgeschreven waren, ging zij niet in, noch liet zij zich daar iets aan gelegen liggen.
Haar onvermogen in debat te gaan met de andere lijsttrekkers, haar onwil om zich te verdiepen in het verkiezingsprogramma en haar onverschilligheid en gebrek aan respect voor de kiezer cq burger brachten haar ertoe het lijsttrekkerschap neer te leggen en de verkiezingscampagne over te laten aan de andere fractieleden en nieuwe lijsttrekker Seegers, die op bewonderenswaardige wijze deze moeilijke taak op zich nam. Dit gaf haar de gelegenheid zich in de pers uit te leven met politieke non issues, waarvan de fractie haar eerder al afgeraden had deze op te pakken, zoals het enkele wildgeplakte plakkaat van een andere partij in het buitengebied. Dat zij hierbij het partijbelang schaadde vanwege het feit dat de kieslijst niet meer gewijzigd kon worden en haar handelen met D66 verweven bleef, maakte haar niet uit.
Hierbij ziet zij zichzelf graag als moraalridder. Deze moraal betreft echter slechts anderen, zelf lijkt zij verstoken van enig moreel besef of introspectie. Keihard in haar eigenbelang, maakt het haar niet uit dat zij door haar handelen de kiezer bedrogen heeft, zij wenst te regeren en doet er alles voor dit te bereiken.
Montferlanders U zij gewaarschuwd!
Schotgerrits legde drie weken voor de verkiezingen haar lijsttrekkerschap neer. Zij neemt echter wel de zetel in die zij op de vleugels van (de inmiddels voormalige) fractie D66 Montferland toegewezen kreeg. Na eerst aangekondigd te hebben dat zij een nieuwe partij opgericht had, A10, veranderde zij weer van standpunt en gaat onder de naam van D66 de zetel innemen. Deze mededeling op verkiezingsavond verraste de fractie volledig. Noch het afdelingsbestuur D66 Liemers noch Schotgerrits had de fractie op de hoogte gesteld van het gewijzigde standpunt.
Het pluche lokt.
Schotgerrits heeft op vrijdagochtend 5 maart de zetel aanvaard. Zij kon een overleg tussen afdelingsbestuur D66, de fractie en haarzelf op vrijdagavond niet afwachten. Schotgerrits was van mening dat zij steun van de fractie kon afdwingen door hen voor een voldongen feit te stellen..
Tijdens het overleg betreffende de oorzaak van de breuk en oordeelsvorming betreffende de lopende royementsaanvraag, kwam het voorstel van het afdelingsbestuur D66 op tafel dat de fractie Schotgerrits alsnog zou dragen in de raad. Schotgerrits knikte heftig ja op de vertaling van dit voorstel door de fractie of het de bedoeling was dat zij al het werk zouden doen om het gebrek aan politieke inhoud en - capaciteiten van Schotgerrits te verdoezelen. De fractie D66 Montferland is inmiddels opgestapt naar aanleiding van de affaire Schotgerrits
Strategie van het eigenbelang
Het lijkt erop dat Schotgerrits naar een vooraf uitgedachte strategie gehandeld heeft: In de aanloop naar de debatten werd snel duidelijk dat zij niet in staat noch bereid was deze te voeren. Zo bleek tijdens het debat georganiseerd door de dorpsraad Stokkum, nadat zij de voor haar geschreven speech had voorgelezen, dat zij de speerpunten in het eigen verkiezingsprogramma niet kende. Ze zette de andere aanwezige D66’ers voor het blok door hen de microfoon te geven en vragen te laten beantwoorden. Haar bijdrage aan het debat bestond uit uitgebeid reclame maken voor een door haar geplande bijeenkomst duurzaamheid. Op de in Stokkum spelende knelpunten, die ook door de fractie voor haar uitgeschreven waren, ging zij niet in, noch liet zij zich daar iets aan gelegen liggen.
Haar onvermogen in debat te gaan met de andere lijsttrekkers, haar onwil om zich te verdiepen in het verkiezingsprogramma en haar onverschilligheid en gebrek aan respect voor de kiezer cq burger brachten haar ertoe het lijsttrekkerschap neer te leggen en de verkiezingscampagne over te laten aan de andere fractieleden en nieuwe lijsttrekker Seegers, die op bewonderenswaardige wijze deze moeilijke taak op zich nam. Dit gaf haar de gelegenheid zich in de pers uit te leven met politieke non issues, waarvan de fractie haar eerder al afgeraden had deze op te pakken, zoals het enkele wildgeplakte plakkaat van een andere partij in het buitengebied. Dat zij hierbij het partijbelang schaadde vanwege het feit dat de kieslijst niet meer gewijzigd kon worden en haar handelen met D66 verweven bleef, maakte haar niet uit.
Hierbij ziet zij zichzelf graag als moraalridder. Deze moraal betreft echter slechts anderen, zelf lijkt zij verstoken van enig moreel besef of introspectie. Keihard in haar eigenbelang, maakt het haar niet uit dat zij door haar handelen de kiezer bedrogen heeft, zij wenst te regeren en doet er alles voor dit te bereiken.
Montferlanders U zij gewaarschuwd!
zondag 7 maart 2010
Uitslag gemeenteraadverkiezingen Montferland
De definitieve uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen voor de gemeente Montferland is bekend.
CDA 10 zetels; PvdA 4 zetels, VVD 3 zetels, LBM 5 zetels, Burgerbelangen 2 zetels en D66 1 zetel.
Het CDA is het meest divers vertegenwoordigd doordat de helft van haar raadsleden domicilie heeft in de kleine kernen. Hoewel alle partijen zich zullen inzetten voor de kleine kernen is het prettig rechtstreeks in de raad vertegenwoordigd te zijn. LBM is de grote winnaar en nieuwkomer D66 is het gelukt in de raad te komen.
Voorschot op de coalitieonderhandelingen:
Gezien de verkiezingsuitslag valt er geen grote politieke aardverschuiving te verwachten in Montferland. Het is nu afwachten wat de coalitieonderhandelingen opleveren. Het CDA neemt hierbij als grootste partij het voortouw. Gaat de oude ploeg (CDA, VVD, PvdA) gezamenlijk verder waarbij CDA en VVD inleveren op het niet-onderhandelbare punt van PvdA, geen bezuinigingen op de WMO of haakt de PvdA om deze reden af. In dat geval ontstaat er een krappe meerderheid van 13 zetels en zal er door de coalitie hard aan getrokken moeten worden om controversiële raadsvoorstellen er door te krijgen. Met de grote bezuinigingsronden die er aan zitten te komen wordt dit een hele klus.
Een andere mogelijkheid is het toetreden van LBM tot een coalitie doch gezien het feit dat de standpunten van LBM en CDA nogal ver uit elkaar liggen lijkt deze combinatie minder voor de hand te liggen.
Een coalitie zonder het CDA lijkt al helemaal geen kans van slagen te hebben, er moeten dan minimaal 4 partijen in de coalitie deelnemen. Burgerbelangen staat ver van de andere partijen af en Schotgerrits van D66 heeft zich in de verkiezingen van een dusdanig onberekenbare kant laten zien dat het onwaarschijnlijk is dat ook maar een van de andere partijen de optie van samenwerking met D66 serieus neemt.
Al met al lijkt de combinatie van CDA/VVD/PvdA het meest voor de hand liggend. Er ontstaat dan een werkbare coalitie, met voldoende draagvlak en slagkracht om de komende vier jaar de grote problemen waar de gemeente voor staat aan te pakken.
CDA 10 zetels; PvdA 4 zetels, VVD 3 zetels, LBM 5 zetels, Burgerbelangen 2 zetels en D66 1 zetel.
Het CDA is het meest divers vertegenwoordigd doordat de helft van haar raadsleden domicilie heeft in de kleine kernen. Hoewel alle partijen zich zullen inzetten voor de kleine kernen is het prettig rechtstreeks in de raad vertegenwoordigd te zijn. LBM is de grote winnaar en nieuwkomer D66 is het gelukt in de raad te komen.
Voorschot op de coalitieonderhandelingen:
Gezien de verkiezingsuitslag valt er geen grote politieke aardverschuiving te verwachten in Montferland. Het is nu afwachten wat de coalitieonderhandelingen opleveren. Het CDA neemt hierbij als grootste partij het voortouw. Gaat de oude ploeg (CDA, VVD, PvdA) gezamenlijk verder waarbij CDA en VVD inleveren op het niet-onderhandelbare punt van PvdA, geen bezuinigingen op de WMO of haakt de PvdA om deze reden af. In dat geval ontstaat er een krappe meerderheid van 13 zetels en zal er door de coalitie hard aan getrokken moeten worden om controversiële raadsvoorstellen er door te krijgen. Met de grote bezuinigingsronden die er aan zitten te komen wordt dit een hele klus.
Een andere mogelijkheid is het toetreden van LBM tot een coalitie doch gezien het feit dat de standpunten van LBM en CDA nogal ver uit elkaar liggen lijkt deze combinatie minder voor de hand te liggen.
Een coalitie zonder het CDA lijkt al helemaal geen kans van slagen te hebben, er moeten dan minimaal 4 partijen in de coalitie deelnemen. Burgerbelangen staat ver van de andere partijen af en Schotgerrits van D66 heeft zich in de verkiezingen van een dusdanig onberekenbare kant laten zien dat het onwaarschijnlijk is dat ook maar een van de andere partijen de optie van samenwerking met D66 serieus neemt.
Al met al lijkt de combinatie van CDA/VVD/PvdA het meest voor de hand liggend. Er ontstaat dan een werkbare coalitie, met voldoende draagvlak en slagkracht om de komende vier jaar de grote problemen waar de gemeente voor staat aan te pakken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
