Ook de Montferlandse politiek heeft Twitter ontdekt. Tenminste, tot nu toe is het er nog maar een maar waar een schaap over de dam is volgen er meer nietwaar? Fractievoorzitter en VVD raadslid Martin Som zit op Twitter en hij twittert zelfs vanuit de raadszaal. Zijn tweet van gisterenavond : College Montferland is geînstalleerd vanuit de raadszaal in ’s Heerenberg luidt een nieuw tijdperk in voor de Montferlandse politici.
In navolging van zijn collegae uit buurgemeenten informeert trendsetter Montferland Martin Som de burger via Twitter nu over het reilen en zeilen van de Montferlandse politiek. Een voorbeeld van hoe de politiek ook in Montferland dichter bij de burger kan komen te staan. Hierbij lost hij een van de beloften in die in het nieuwe coalitieakkoord staan in. Twitter blijkt steeds meer en meer een krachtig instrument te zijn voor politici om in contact te komen en blijven met hun achterban. De landelijke politici hebben in navolging van Obama dit medium al ruimschoots ontdekt, de lokale politici maken meer en meer gebruik van dit medium. Nu ook in Montferland dus.
Een initiatief dat navolging behoeft, dus Montferlandse politici Meld u op Twitter!
En zoals het hoort: Het is vrijdag dus een #FF voor @mosje70
donderdag 22 april 2010
dinsdag 13 april 2010
Gemeenten brengen MKB in problemen
Ruim acht weken geleden heeft MKB-Nederland aan alle Nederlandse gemeenten een brief gezonden met het verzoek informatie te geven ten aanzien van hun betaalgedrag. Slechts 134 van de 403 gemeenten reageerden hierop. De gemeente Montferland behoorde tot de niet-reageerders.
Onderzoek van MKB-Nederland wijst uit dat bijna 60% van de ondernemers die zaken doen met de overheid langer op hun geld moeten wachten dan de afgesproken 30 dagen, een kwart van de ondernemers is na 40 dagen nog niet betaald. Dit is voor de kleine en middelgrote ondernemer een groot probleem, met name in deze tijd van crisis. De overheid is een van de grootste, en daardoor onmisbare klant voor het MKB. Door het betaalgedrag van de overheid kunnen MKB’ers in grote problemen komen. Klagen bij de overheid vanwege hun betaalgedrag is over het algemeen geen optie, bedrijven zijn vanwege de machtspositie die de overheid inneemt terughoudend hierin.
MKB Nederland lanceerde vandaag een website waarop het betaalgedrag van gemeenten in Nederland wordt bijgehouden zodat ondernemers precies weten waar zij aan toe zijn als zij diensten of producten aan een gemeente leveren.
Daarnaast is er op deze site een meldpunt voor ondernemers ingesteld waar ondernemers hun klachten over het betalingsgedrag van gemeenten kwijt kunnen. MKB Nederland hoopt met dit meldpunt voldoende bewijzen te kunnen verzamelen om de NMa in te schakelen m.b.t. het misbruik van de machtpositie van de overheid tegenover het MKB. Wel onderkent MKB Nederland dat het lastig kan worden een bedrijf te vinden dat een strijd wil aangaan met een van de belangrijkste opdrachtgevers.
Voor informatie betreffende het betaalgedrag van gemeenten kunnen ondernemers terecht op de site www.snellerbetalen.nl Dit voorlopig alleen voor die gemeenten die wel gereageerd hebben op het verzoek om informatie.
Interessant zou het zijn te weten hoe een en ander in de gemeente Montferland reilt en zeilt, doch de gemeente heeft (nog) niet voldaan aan het verzoek om informatie. Wel een comfortabele positie, zolang je geen informatie verstrekt kun je je ook verschuilen achter het feit dat de informatie niet beschikbaar is en de gemeente dus niet voorkomt op de lijstjes.
De Wet Openbaarheid van Bestuur verplicht overheden echter deze informatie ter beschikking te stellen, hetgeen de vraag oproept waarom de gemeente Montferland hier nog niet aan heeft voldaan.
Hier ligt een tweeledige taak voor de politici in Montferland:
Ten eerste het betaalgedrag van de gemeente verantwoorden,
ten tweede de omgang met de Wet Openbaarheid van Bestuur eens kritisch onder de loep nemen
Update: Reactie Gemeente Montferland
Bij monde van Rob Visser, VVD wethouder van de gemeente Montferland is de navolgende reactie op deze blog ontvangen:
Montferland heeft een goed jaar geleden, samen met de andere Achterhoekse gemeenten, besloten facturen binnen 14 dagen te betalen. In 90% van de facturen lukt dat ook. Hierover is meerdere malen met de gemeenteraad over gesproken. Dus ook niets geheims aan. Ook MKB en VNO moet dat bekend zijn. Volledigheidshalve zullen we morgen MKB conform berichten.
Overigens kleeft bij de 10% facturen een gebrek of is iets niet duidelijk.
Met vriendelijke groet,
Rob Visser
Onderzoek van MKB-Nederland wijst uit dat bijna 60% van de ondernemers die zaken doen met de overheid langer op hun geld moeten wachten dan de afgesproken 30 dagen, een kwart van de ondernemers is na 40 dagen nog niet betaald. Dit is voor de kleine en middelgrote ondernemer een groot probleem, met name in deze tijd van crisis. De overheid is een van de grootste, en daardoor onmisbare klant voor het MKB. Door het betaalgedrag van de overheid kunnen MKB’ers in grote problemen komen. Klagen bij de overheid vanwege hun betaalgedrag is over het algemeen geen optie, bedrijven zijn vanwege de machtspositie die de overheid inneemt terughoudend hierin.
MKB Nederland lanceerde vandaag een website waarop het betaalgedrag van gemeenten in Nederland wordt bijgehouden zodat ondernemers precies weten waar zij aan toe zijn als zij diensten of producten aan een gemeente leveren.
Daarnaast is er op deze site een meldpunt voor ondernemers ingesteld waar ondernemers hun klachten over het betalingsgedrag van gemeenten kwijt kunnen. MKB Nederland hoopt met dit meldpunt voldoende bewijzen te kunnen verzamelen om de NMa in te schakelen m.b.t. het misbruik van de machtpositie van de overheid tegenover het MKB. Wel onderkent MKB Nederland dat het lastig kan worden een bedrijf te vinden dat een strijd wil aangaan met een van de belangrijkste opdrachtgevers.
Voor informatie betreffende het betaalgedrag van gemeenten kunnen ondernemers terecht op de site www.snellerbetalen.nl Dit voorlopig alleen voor die gemeenten die wel gereageerd hebben op het verzoek om informatie.
Interessant zou het zijn te weten hoe een en ander in de gemeente Montferland reilt en zeilt, doch de gemeente heeft (nog) niet voldaan aan het verzoek om informatie. Wel een comfortabele positie, zolang je geen informatie verstrekt kun je je ook verschuilen achter het feit dat de informatie niet beschikbaar is en de gemeente dus niet voorkomt op de lijstjes.
De Wet Openbaarheid van Bestuur verplicht overheden echter deze informatie ter beschikking te stellen, hetgeen de vraag oproept waarom de gemeente Montferland hier nog niet aan heeft voldaan.
Hier ligt een tweeledige taak voor de politici in Montferland:
Ten eerste het betaalgedrag van de gemeente verantwoorden,
ten tweede de omgang met de Wet Openbaarheid van Bestuur eens kritisch onder de loep nemen
Update: Reactie Gemeente Montferland
Bij monde van Rob Visser, VVD wethouder van de gemeente Montferland is de navolgende reactie op deze blog ontvangen:
Montferland heeft een goed jaar geleden, samen met de andere Achterhoekse gemeenten, besloten facturen binnen 14 dagen te betalen. In 90% van de facturen lukt dat ook. Hierover is meerdere malen met de gemeenteraad over gesproken. Dus ook niets geheims aan. Ook MKB en VNO moet dat bekend zijn. Volledigheidshalve zullen we morgen MKB conform berichten.
Overigens kleeft bij de 10% facturen een gebrek of is iets niet duidelijk.
Met vriendelijke groet,
Rob Visser
dinsdag 6 april 2010
Schokkend: Val kabinet over Uruzgan mondt uit in manipulatief publiciteitsoffensief CIA
Wikileaks plaatste dit paasweekeinde een filmpje uit 2007 waarin te zien was hoe Amerikaanse soldaten vanuit een helikopter burgers doodschoten. Schokkende beelden en conversaties tussen Amerikaanse soldaten, een maagomdraaiend filmpje dat laat zien hoe vuil een oorlog is.
Gelijktijdig plaatste Wikileaks een rapport van de CIA op het internet, waarin besproken wordt hoe de publieke opinie in Frankrijk en Duitsland te bespelen m.b.t. de aanwezigheid van Franse en Duitse troepen in Afghanistan. Dit rapport is gemaakt naar aanleiding van de val van het Nederlandse kabinet over Uruzgan.
Hoe schokkend het filmpje ook is, dit rapport is nog verontrustender. De analyses en adviezen uit dit rapport laten zien hoe de publieke opinie en de politiek leiders in Europa bespeeld moeten worden om steun voor de oorlog in Afghanistan te behouden cq. te vergroten.
Dit rapport betreft weliswaar niet Nederland, doch het zou een illusie zijn te denken dat de Nederlandse publieke opinie en de Nederlandse politieke leiders niet aan een dergelijke manipulatie onderhevig zijn geweest cq. zijn.
Het rapport, van maart 2010, laat zien hoe door het manipuleren van Europese leiders en de publieke opinie de oorlog in Afghanistan levend gehouden kan worden en roept tegelijk vraagtekens op bij de belofte van Obama de troepen terug te trekken, ofwel de motieven hierachter.
Wil Amerika de oorlog in Afghanistan overdragen aan Europa na de terugtrekking van de Amerikaanse troepen of is het van plan de oorlog voor onbepaalde tijd te verlengen?
Als men zo omgaat met bevriende staten wat is dan nog de waarde van alle verdragen en samenwerkingsverbanden?
Ook roept het vragen op over onze politieke leiders, in hoeverre hebben zij willens en wetens meegewerkt of werken zij mee aan dergelijke manipulatie van de publieke opinie?
Het rapport noemt de mogelijkheid dat de publieke opinie in Nederland m.b.t. de oorlog in Afghanistan over slaat naar andere NATO partners, met name Frankrijk en Duitsland en geeft in detail een analyse van de publieke opinie in Frankrijk en Duitsland en hoe deze te bespelen.
The fall of the Dutch Government over its troop commitment to Afghanistan demonstrates the fragility of European support for the NATO-led ISAF mission. Some NATO states, notably France and Germany, have counted on public apathy about Afghanistan to increase their contributions to the mission, but indifference might turn into active hostility if spring and summer fighting results in an upsurge in military or Afghan civilian casualties and if a Dutchstyle debate spills over into other states contributing troops.
The Red Cell invited a CIA expert on strategic communication and analysts following public opinion at the State Department’s Bureau of Intelligence and Research (INR) to consider information approaches that might better link the Afghan mission to the priorities of French, German, and other Western European publics
Daarnaast analyseert het rapport de kwetsbaarheid van politieke leiders in Duitsland en Frankrijk en hun bereidheid een politieke prijs te betalen voor de aanwezigheid en/of uitbreiding van hun troepenmachten in Afghanistan. Met name tijdens en na de verwachte voorjaars- en zomeroffensieven van de Taliban.
Public Apathy Enables Leaders To Ignore Voters… But Casualties Could Precipitate Backlash
The Afghanistan mission’s low public salience has allowed French and German leaders to disregard popular opposition and steadily increase their troop contributions to the International Security Assistance Force (ISAF).
French and German commitments to NATO are a safeguard against a precipitous
departure, but leaders fearing a backlash ahead of spring regional elections might become unwilling to pay a political price for increasing troop levels or extending deployments. If domestic politics forces the Dutch to depart, politicians elsewhere might cite a precedent for “listening to the voters.” French and German leaders have over the past two years taken steps to preempt an upsurge of opposition but their vulnerability may be higher now:
Er worden adviezen gegeven over hoe de publieke opinie bespeeld moet worden en hoe de nadruk in de verschillende landen gelegd moet worden
Conversely, messaging that dramatizes the potential adverse consequences of an ISAF defeat for Afghan civilians could leverage French (and other European) guilt for abandoning them. The prospect of the Taliban rolling back hard-won progress on girls’ education could provoke French indignation, become a rallying point for France’s largely secular public, and give voters a reason to support a good and necessary cause despite casualties.
Messages that dramatize the consequences of a NATO defeat for specific German interests could counter the widely held perception that Afghanistan is not
Germany’s problem. For example, messages that illustrate how a defeat in
Afghanistan could heighten Germany’s exposure to terrorism, opium, and refugees
might help to make the war more salient to skeptics.
Ook de rol van de vrouwen in de publieke opinie wordt niet vergeten. De verhalen van de Afghaanse vrouwen worden ingezet om de steun voor deze oorlog bij Europese vrouwen te verkrijgen
Afghan women could serve as ideal messengers in humanizing the ISAF role in combating the Taliban because of women’s ability to speak personally and credibly about their experiences under the Taliban, their aspirations for the future, and their fears of a Taliban victory. Outreach initiatives that create media opportunities for Afghan women to share
their stories with French, German, and other European women could help to overcome
pervasive skepticism among women in Western Europe toward the ISAF mission.
Media events that feature testimonials by Afghan women would probably be most
effective if broadcast on programs that have large and disproportionately female
audiences.
En last but not least, hoe het vertrouwen in Obama ingezet moet worden om Europese leiders en de Europese burgers over de streep te halen
The confidence of the French and German publics in President Obama’s ability to handle foreign affairs in general and Afghanistan in particular suggest that they would be receptive to his direct affirmation of their importance to the ISAF mission—and sensitive to direct expressions of disappointment in allies who do not help.
European hand wringing about the President’s lack of attendance at a EU summit and commentary that his absence showed that Europe counted for less suggests that worry about European standing with Washington might provide at least some leverage for sustaining contributions to ISAF.
Voor wie het rapport zelf wil lezen het is te vinden via deze link : http://file.wikileaks.org/file/cia-afghanistan.pdf
Gelijktijdig plaatste Wikileaks een rapport van de CIA op het internet, waarin besproken wordt hoe de publieke opinie in Frankrijk en Duitsland te bespelen m.b.t. de aanwezigheid van Franse en Duitse troepen in Afghanistan. Dit rapport is gemaakt naar aanleiding van de val van het Nederlandse kabinet over Uruzgan.
Hoe schokkend het filmpje ook is, dit rapport is nog verontrustender. De analyses en adviezen uit dit rapport laten zien hoe de publieke opinie en de politiek leiders in Europa bespeeld moeten worden om steun voor de oorlog in Afghanistan te behouden cq. te vergroten.
Dit rapport betreft weliswaar niet Nederland, doch het zou een illusie zijn te denken dat de Nederlandse publieke opinie en de Nederlandse politieke leiders niet aan een dergelijke manipulatie onderhevig zijn geweest cq. zijn.
Het rapport, van maart 2010, laat zien hoe door het manipuleren van Europese leiders en de publieke opinie de oorlog in Afghanistan levend gehouden kan worden en roept tegelijk vraagtekens op bij de belofte van Obama de troepen terug te trekken, ofwel de motieven hierachter.
Wil Amerika de oorlog in Afghanistan overdragen aan Europa na de terugtrekking van de Amerikaanse troepen of is het van plan de oorlog voor onbepaalde tijd te verlengen?
Als men zo omgaat met bevriende staten wat is dan nog de waarde van alle verdragen en samenwerkingsverbanden?
Ook roept het vragen op over onze politieke leiders, in hoeverre hebben zij willens en wetens meegewerkt of werken zij mee aan dergelijke manipulatie van de publieke opinie?
Het rapport noemt de mogelijkheid dat de publieke opinie in Nederland m.b.t. de oorlog in Afghanistan over slaat naar andere NATO partners, met name Frankrijk en Duitsland en geeft in detail een analyse van de publieke opinie in Frankrijk en Duitsland en hoe deze te bespelen.
The fall of the Dutch Government over its troop commitment to Afghanistan demonstrates the fragility of European support for the NATO-led ISAF mission. Some NATO states, notably France and Germany, have counted on public apathy about Afghanistan to increase their contributions to the mission, but indifference might turn into active hostility if spring and summer fighting results in an upsurge in military or Afghan civilian casualties and if a Dutchstyle debate spills over into other states contributing troops.
The Red Cell invited a CIA expert on strategic communication and analysts following public opinion at the State Department’s Bureau of Intelligence and Research (INR) to consider information approaches that might better link the Afghan mission to the priorities of French, German, and other Western European publics
Daarnaast analyseert het rapport de kwetsbaarheid van politieke leiders in Duitsland en Frankrijk en hun bereidheid een politieke prijs te betalen voor de aanwezigheid en/of uitbreiding van hun troepenmachten in Afghanistan. Met name tijdens en na de verwachte voorjaars- en zomeroffensieven van de Taliban.
Public Apathy Enables Leaders To Ignore Voters… But Casualties Could Precipitate Backlash
The Afghanistan mission’s low public salience has allowed French and German leaders to disregard popular opposition and steadily increase their troop contributions to the International Security Assistance Force (ISAF).
French and German commitments to NATO are a safeguard against a precipitous
departure, but leaders fearing a backlash ahead of spring regional elections might become unwilling to pay a political price for increasing troop levels or extending deployments. If domestic politics forces the Dutch to depart, politicians elsewhere might cite a precedent for “listening to the voters.” French and German leaders have over the past two years taken steps to preempt an upsurge of opposition but their vulnerability may be higher now:
Er worden adviezen gegeven over hoe de publieke opinie bespeeld moet worden en hoe de nadruk in de verschillende landen gelegd moet worden
Conversely, messaging that dramatizes the potential adverse consequences of an ISAF defeat for Afghan civilians could leverage French (and other European) guilt for abandoning them. The prospect of the Taliban rolling back hard-won progress on girls’ education could provoke French indignation, become a rallying point for France’s largely secular public, and give voters a reason to support a good and necessary cause despite casualties.
Messages that dramatize the consequences of a NATO defeat for specific German interests could counter the widely held perception that Afghanistan is not
Germany’s problem. For example, messages that illustrate how a defeat in
Afghanistan could heighten Germany’s exposure to terrorism, opium, and refugees
might help to make the war more salient to skeptics.
Ook de rol van de vrouwen in de publieke opinie wordt niet vergeten. De verhalen van de Afghaanse vrouwen worden ingezet om de steun voor deze oorlog bij Europese vrouwen te verkrijgen
Afghan women could serve as ideal messengers in humanizing the ISAF role in combating the Taliban because of women’s ability to speak personally and credibly about their experiences under the Taliban, their aspirations for the future, and their fears of a Taliban victory. Outreach initiatives that create media opportunities for Afghan women to share
their stories with French, German, and other European women could help to overcome
pervasive skepticism among women in Western Europe toward the ISAF mission.
Media events that feature testimonials by Afghan women would probably be most
effective if broadcast on programs that have large and disproportionately female
audiences.
En last but not least, hoe het vertrouwen in Obama ingezet moet worden om Europese leiders en de Europese burgers over de streep te halen
The confidence of the French and German publics in President Obama’s ability to handle foreign affairs in general and Afghanistan in particular suggest that they would be receptive to his direct affirmation of their importance to the ISAF mission—and sensitive to direct expressions of disappointment in allies who do not help.
European hand wringing about the President’s lack of attendance at a EU summit and commentary that his absence showed that Europe counted for less suggests that worry about European standing with Washington might provide at least some leverage for sustaining contributions to ISAF.
Voor wie het rapport zelf wil lezen het is te vinden via deze link : http://file.wikileaks.org/file/cia-afghanistan.pdf
woensdag 31 maart 2010
Persbericht: D66 Montferland sluit het boek....
Persverklaring
Voor een keertje een persbericht geplaatst. Van alle actieve leden D66 Montferland behalve mw. Schotgerrits. Ook in andere media.
D66 Montferland sluit het boek…
Naar aanleiding van de affaire Schotgerrits trekt de voltallige fractie van D66 Montferland zich terug van het politieke (D66) toneel. Alle actieve leden in de gemeente Montferland keuren het beleid van het Landelijk Bestuur D66 in deze af. Vrijwel alle actieve leden hebben hun lidmaatschap opgezegd dan wel dit in overweging.
In de aanloop naar de verkiezingen van 3 maart heeft mw. Schotgerrits zich als lijsttrekker teruggetrokken, aangekondigd een eigen partij (A10) te beginnen en geen campagne voor D66 meer te willen voeren. Dit alles op een tijdstip waarop de kieslijst niet meer gewijzigd kon worden. Op verkiezingsavond bleek tot ieders verrassing dat mw. Schotgerrits de verworven zetel toch zou innemen en wel in naam van D66.
Dit leidde tot een onherstelbare breuk in de vertrouwensrelatie, die toch al zeer geschaad was in het voortraject, tussen haar en de rest van de kandidaten en actieve leden van de afdeling D66 Montferland.
Inmiddels had de fractie vóór de verkiezingen bij het hoofdbestuur D66 royement voor mw. Schotgerrits aangevraagd omdat het oprichten van een eigen partij, terwijl je als lijsttrekker voor D66 aan de verkiezingen meedoet, tegen de reglementen van D66 is.
Het hoofdbestuur heeft echter besloten dit verzoek niet te honoreren, en biedt mediation aan om het conflict op te lossen. Hierbij gaat zij voorbij aan haar eigen reglement.
In een overleg op vrijdag 5 maart is, tijdens een lijmpoging door het afdelingsbestuur D66 Liemers-Grensland, al door de actieve leden duidelijk gemaakt dat er onder geen beding nog sprake kon zijn van een samenwerking tussen hen en mw. Schotgerrits. Dit standpunt is ook aan het Hoofdbestuur van D66 kenbaar gemaakt tijdens een gesprek op 13 maart.
Het voorstel nu tot mediation over te gaan, is gedaan in de wetenschap dat dit reeds een gepasseerd station is en wekt bij de leden de indruk dat zij niet serieus genomen worden.
D66 Montferland, zowel de actieve leden als kandidaten van de kieslijst, wenst hierbij uitdrukkelijk kenbaar te maken zich in elk opzicht van mw. Schotgerrits te distantiëren zowel van haar optreden toe nu toe als van haar toekomstig handelen in de raad.
De fractie D66 Montferland biedt de kiezer haar excuses aan. Wij hebben een beoordelingsfout gemaakt door mw. Schotgerrits op nummer 1 te zetten. Ook hebben wij niet adequaat gereageerd op eerdere duidelijke signalen dat de fractie met mw. Schotgerrits als lijsttrekker niet naar behoren kón functioneren. We zijn er van overtuigd in het belang van D66 en haar principes te hebben gehandeld, en daarmee uw vertrouwen te hebben gewonnen. Tot onze spijt zijn we echter niet in de gelegenheid onze verkiezingsbeloften waar te maken.
Ook voelen wij ons geroepen onze excuses aan te bieden aan de overige fracties in de gemeenteraad. De hele affaire Schotgerrits heeft ook U geschaad in het vertrouwen dat de kiezer in de (gemeente)-politiek heeft en hierbij de indruk gewekt dat in de politiek het persoonlijk belang voor partij- en algemeen belang gaat.
Wij wensen CDA, VVD, PvdA, LBM en BB de komende raadsperiode veel succes, wijsheid en sterkte toe. De kiezer willen wij bedanken voor het in ons gestelde vertrouwen.
Voor een keertje een persbericht geplaatst. Van alle actieve leden D66 Montferland behalve mw. Schotgerrits. Ook in andere media.
D66 Montferland sluit het boek…
Naar aanleiding van de affaire Schotgerrits trekt de voltallige fractie van D66 Montferland zich terug van het politieke (D66) toneel. Alle actieve leden in de gemeente Montferland keuren het beleid van het Landelijk Bestuur D66 in deze af. Vrijwel alle actieve leden hebben hun lidmaatschap opgezegd dan wel dit in overweging.
In de aanloop naar de verkiezingen van 3 maart heeft mw. Schotgerrits zich als lijsttrekker teruggetrokken, aangekondigd een eigen partij (A10) te beginnen en geen campagne voor D66 meer te willen voeren. Dit alles op een tijdstip waarop de kieslijst niet meer gewijzigd kon worden. Op verkiezingsavond bleek tot ieders verrassing dat mw. Schotgerrits de verworven zetel toch zou innemen en wel in naam van D66.
Dit leidde tot een onherstelbare breuk in de vertrouwensrelatie, die toch al zeer geschaad was in het voortraject, tussen haar en de rest van de kandidaten en actieve leden van de afdeling D66 Montferland.
Inmiddels had de fractie vóór de verkiezingen bij het hoofdbestuur D66 royement voor mw. Schotgerrits aangevraagd omdat het oprichten van een eigen partij, terwijl je als lijsttrekker voor D66 aan de verkiezingen meedoet, tegen de reglementen van D66 is.
Het hoofdbestuur heeft echter besloten dit verzoek niet te honoreren, en biedt mediation aan om het conflict op te lossen. Hierbij gaat zij voorbij aan haar eigen reglement.
In een overleg op vrijdag 5 maart is, tijdens een lijmpoging door het afdelingsbestuur D66 Liemers-Grensland, al door de actieve leden duidelijk gemaakt dat er onder geen beding nog sprake kon zijn van een samenwerking tussen hen en mw. Schotgerrits. Dit standpunt is ook aan het Hoofdbestuur van D66 kenbaar gemaakt tijdens een gesprek op 13 maart.
Het voorstel nu tot mediation over te gaan, is gedaan in de wetenschap dat dit reeds een gepasseerd station is en wekt bij de leden de indruk dat zij niet serieus genomen worden.
D66 Montferland, zowel de actieve leden als kandidaten van de kieslijst, wenst hierbij uitdrukkelijk kenbaar te maken zich in elk opzicht van mw. Schotgerrits te distantiëren zowel van haar optreden toe nu toe als van haar toekomstig handelen in de raad.
De fractie D66 Montferland biedt de kiezer haar excuses aan. Wij hebben een beoordelingsfout gemaakt door mw. Schotgerrits op nummer 1 te zetten. Ook hebben wij niet adequaat gereageerd op eerdere duidelijke signalen dat de fractie met mw. Schotgerrits als lijsttrekker niet naar behoren kón functioneren. We zijn er van overtuigd in het belang van D66 en haar principes te hebben gehandeld, en daarmee uw vertrouwen te hebben gewonnen. Tot onze spijt zijn we echter niet in de gelegenheid onze verkiezingsbeloften waar te maken.
Ook voelen wij ons geroepen onze excuses aan te bieden aan de overige fracties in de gemeenteraad. De hele affaire Schotgerrits heeft ook U geschaad in het vertrouwen dat de kiezer in de (gemeente)-politiek heeft en hierbij de indruk gewekt dat in de politiek het persoonlijk belang voor partij- en algemeen belang gaat.
Wij wensen CDA, VVD, PvdA, LBM en BB de komende raadsperiode veel succes, wijsheid en sterkte toe. De kiezer willen wij bedanken voor het in ons gestelde vertrouwen.
maandag 29 maart 2010
Earth Hour geen symbool in Montferland
Voor het oplossen van ongetemde maatschappelijke problemen is samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie nodig. Een van de grootste uitdagingen waar de mensheid voor staat is het oplossen van onze milieuproblematiek. Ook hier, in ons kleine kikkerlandje, en zelfs in de mooie gemeente Montferland speelt het milieu een grote rol. CDA/VVD/PvdA, die de nieuwe coalitie in de gemeente vormen, hebben zelfs een duurzaamheidparagraaf opgenomen in het raadsakkoord. De nieuwe coalitie beloofde voortvarendheid als het ging om duurzaamheidbeleid.
Afgelopen zaterdag, 27 maart, werd voor de vierde keer Earth Hour gehouden, een wereldwijde actie van het Wereld Natuurfonds om de aandacht te vestigen op de klimaatverandering, waarbij gedurende één uur de lichten gedoofd worden. Niet alle lichten natuurlijk, dat zou grote problemen opleveren met ons elektriciteitsnet, maar meer een symbolisch gebaar door verlichting op monumentale gebouwen uit te doen, de nachtelijke verlichting in overheidsgebouwen te doven, de helft van de straatlantaarns uit te doen en zo heeft iedere gemeente haar eigen bijdrage aan Earth Hour. Ook bedrijven en particulieren doen hier grootschalig aan mee.
Sceptici wijzen Earth Hour af met onder andere als argumenten dat het doven van verlichting gedurende één uur per jaar geen zoden aan de dijk zet en het branden van al die kaarsjes door particulieren meer CO2 produceert dan het doven van de lichten oplevert. In beide argumenten geef ik ze helemaal gelijk.
Earth Hour is ook niet bedoeld als besparingsmaatregel, maar als symbolisch gebaar en maakt hiermee deel uit van het bewustwordingsproces. Juist hierin kunnen en moeten overheden een rol spelen. Het effect van het doven van de verlichting op een monumentaal gebouw of van straatverlichting is ook veel groter dan het uitdoen van de verlichting thuis. Het valt gewoon veel meer op.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik binnen de gemeente Montferland geen enkele bijdrage vanuit de gemeente bemerkte. Je zou van een gemeente die voortvarend omgaat met duurzaamheidbeleid toch verwachten dat men zich, ook al is het nog zo beperkt, aansluit bij een dergelijk initiatief. Navraag bij de fractievoorzitters van de politieke partijen betreffende de deelname van de gemeente Montferland aan Earth Hour leverde niets op, alleen het CDA, bij monde van Frank Wissink, reageerde met het doorsturen van mijn mail met daarbij de navolgende tekst:
“T.k.n. , maar voel je vooral niet geroepen om te moeten reageren”
Conclusie zal moeten zijn dat noch binnen de coalitie, noch binnen de oppositie, partijen zich geroepen voelen na te denken over deelname aan initiatieven die tot doel hebben de aandacht op klimaatverandering te vestigen.
Dit doet ook vragen opwerpen in hoeverre de duurzaamheidparagraaf in het raadsakkoord een papieren tijger zal blijken te zijn, maar goed, de raad kan wat mij betreft hierin het voordeel van de twijfel krijgen, uiterst kritisch volgen zal ik het wel.
Voor wat betreft de informatievoorziening van partijen, die ga ik via een omweg (verzoek om informatie aan de gemeente) door middel van de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) maar eens testen, doch dit is voor een andere blog.
Op 22 april 2010 is het Earth Day, voor de 40ste keer wordt er wereldwijd stilgestaan bij het klimaatprobleem en op 11 november 2010 is het de Dag van de Duurzaamheid.
Beide dagen worden door maatschappelijke organisaties en overheden breed aangegrepen activiteiten te organiseren om de aandacht te richten op de klimaatproblematiek en de urgentie voor oplossingen te benadrukken.
Montferland Politiek zal U informeren over de bijdrage van de gemeente Montferland, eventuele initiatieven van de afzonderlijke partijen en daarnaast in hoeverre zij samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie in hun duurzaamheidbeleid serieus nemen.
Afgelopen zaterdag, 27 maart, werd voor de vierde keer Earth Hour gehouden, een wereldwijde actie van het Wereld Natuurfonds om de aandacht te vestigen op de klimaatverandering, waarbij gedurende één uur de lichten gedoofd worden. Niet alle lichten natuurlijk, dat zou grote problemen opleveren met ons elektriciteitsnet, maar meer een symbolisch gebaar door verlichting op monumentale gebouwen uit te doen, de nachtelijke verlichting in overheidsgebouwen te doven, de helft van de straatlantaarns uit te doen en zo heeft iedere gemeente haar eigen bijdrage aan Earth Hour. Ook bedrijven en particulieren doen hier grootschalig aan mee.
Sceptici wijzen Earth Hour af met onder andere als argumenten dat het doven van verlichting gedurende één uur per jaar geen zoden aan de dijk zet en het branden van al die kaarsjes door particulieren meer CO2 produceert dan het doven van de lichten oplevert. In beide argumenten geef ik ze helemaal gelijk.
Earth Hour is ook niet bedoeld als besparingsmaatregel, maar als symbolisch gebaar en maakt hiermee deel uit van het bewustwordingsproces. Juist hierin kunnen en moeten overheden een rol spelen. Het effect van het doven van de verlichting op een monumentaal gebouw of van straatverlichting is ook veel groter dan het uitdoen van de verlichting thuis. Het valt gewoon veel meer op.
Groot was dan ook mijn teleurstelling toen ik binnen de gemeente Montferland geen enkele bijdrage vanuit de gemeente bemerkte. Je zou van een gemeente die voortvarend omgaat met duurzaamheidbeleid toch verwachten dat men zich, ook al is het nog zo beperkt, aansluit bij een dergelijk initiatief. Navraag bij de fractievoorzitters van de politieke partijen betreffende de deelname van de gemeente Montferland aan Earth Hour leverde niets op, alleen het CDA, bij monde van Frank Wissink, reageerde met het doorsturen van mijn mail met daarbij de navolgende tekst:
“T.k.n. , maar voel je vooral niet geroepen om te moeten reageren”
Conclusie zal moeten zijn dat noch binnen de coalitie, noch binnen de oppositie, partijen zich geroepen voelen na te denken over deelname aan initiatieven die tot doel hebben de aandacht op klimaatverandering te vestigen.
Dit doet ook vragen opwerpen in hoeverre de duurzaamheidparagraaf in het raadsakkoord een papieren tijger zal blijken te zijn, maar goed, de raad kan wat mij betreft hierin het voordeel van de twijfel krijgen, uiterst kritisch volgen zal ik het wel.
Voor wat betreft de informatievoorziening van partijen, die ga ik via een omweg (verzoek om informatie aan de gemeente) door middel van de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) maar eens testen, doch dit is voor een andere blog.
Op 22 april 2010 is het Earth Day, voor de 40ste keer wordt er wereldwijd stilgestaan bij het klimaatprobleem en op 11 november 2010 is het de Dag van de Duurzaamheid.
Beide dagen worden door maatschappelijke organisaties en overheden breed aangegrepen activiteiten te organiseren om de aandacht te richten op de klimaatproblematiek en de urgentie voor oplossingen te benadrukken.
Montferland Politiek zal U informeren over de bijdrage van de gemeente Montferland, eventuele initiatieven van de afzonderlijke partijen en daarnaast in hoeverre zij samenwerking, openheid, draagvlak en voorbeeldfunctie in hun duurzaamheidbeleid serieus nemen.
woensdag 24 maart 2010
Het mediaslot in de politiek
Het valt op dat de politieke partijen in Nederland steeds meer een mediaslot op hun handelen zetten. Niet natuurlijk als zij voordeel kunnen halen uit publiciteit, dan zien we politici ieder podium zoeken dat ze maar kunnen vinden van actualiteitenprogramma naar amusementprogramma, van gerenommeerde kranten en opiniebladen tot de damesbladen en roddelbladen. Geen podium is te klein of te groot. Geen medium is te serieus of te heeft een te hoge amusementswaarde. Als het maar een podium biedt.
Echter, als het rommelt in een partij dan vinden er “goede gesprekken plaats en wordt de kou uit de lucht gehaald” vervolgens wordt het onderwerp ook niet meer met de media besproken of als ze dat wel doen komen er nietszeggende uitspraken met geheimzinnige oplossingen die in de lucht hangen uit. Van partijen als PVV wisten we al dat ze weinig mededeelzaam waren, CDA is ook berucht om zijn achterkamertjesgesprekken en de nieuwe rijzende ster aan het firmament is D66, deze partij bestaat het zelfs journalisten af te blaffen met: U mag mij niet meer bellen over dit onderwerp. (Bron:Gelderlander 12 mrt 2010)
Deze trend wordt nu ook zichtbaar bij het lokale bestuur. Landelijke partijbestuurders bemoeien zich ongevraagd met het reilen en zeilen van de afdelingen waar deze vroeger een zekere mate van onafhankelijkheid hadden.
En dat in een periode waarin juist veel lokale bestuurders meer en meer openheid betrachten, zoals door openbare coalitieonderhandelingen en presidium vergaderingen.
Beste politici: Ik wil weten wat jullie in dat achterkamertje besproken hebben. Ik wil weten wie er met welke argumenten gelijk kreeg of welk compromis jullie gesloten hebben. Dit is namelijk van invloed op mijn stemgedrag. De wijze waarop jullie intern conflicten oplossen, intern verschillen van mening verwerken geeft mij, buiten jullie gelikte verkiezingsprogramma en campagnespeeches, een beeld van hoe jullie je zult gedragen in een regeersituatie.
Ik heb niet zoveel aan goed geregisseerde, glad voorgekookte toespraakjes waarin veel gepraat maar niets gezegd wordt. Ik wil weten hoe jullie handelen in crisis- en conflictsituaties, ik wil jullie uitglijders kunnen beoordelen, m.a.w. Als er gerommel naar buiten komt wil ik ook het proces naar de oplossing kunnen volgen, als er kritiek is op partijleiding en/of bestuur wil ik de achtergrond weten en niet afgescheept worden met mediastilte.
Het lijkt erop dat politieke partijen voor hun achterkamertjes gesprekken een partijbestuurlijke verantwoordelijkheid ingesteld hebben, echter onze volksvertegenwoordigers en hun besturen kunnen zich wel openbaar verdedigen en het openbaar verantwoording afleggen voor hun vuile was hoort hierbij.
Echter, als het rommelt in een partij dan vinden er “goede gesprekken plaats en wordt de kou uit de lucht gehaald” vervolgens wordt het onderwerp ook niet meer met de media besproken of als ze dat wel doen komen er nietszeggende uitspraken met geheimzinnige oplossingen die in de lucht hangen uit. Van partijen als PVV wisten we al dat ze weinig mededeelzaam waren, CDA is ook berucht om zijn achterkamertjesgesprekken en de nieuwe rijzende ster aan het firmament is D66, deze partij bestaat het zelfs journalisten af te blaffen met: U mag mij niet meer bellen over dit onderwerp. (Bron:Gelderlander 12 mrt 2010)
Deze trend wordt nu ook zichtbaar bij het lokale bestuur. Landelijke partijbestuurders bemoeien zich ongevraagd met het reilen en zeilen van de afdelingen waar deze vroeger een zekere mate van onafhankelijkheid hadden.
En dat in een periode waarin juist veel lokale bestuurders meer en meer openheid betrachten, zoals door openbare coalitieonderhandelingen en presidium vergaderingen.
Beste politici: Ik wil weten wat jullie in dat achterkamertje besproken hebben. Ik wil weten wie er met welke argumenten gelijk kreeg of welk compromis jullie gesloten hebben. Dit is namelijk van invloed op mijn stemgedrag. De wijze waarop jullie intern conflicten oplossen, intern verschillen van mening verwerken geeft mij, buiten jullie gelikte verkiezingsprogramma en campagnespeeches, een beeld van hoe jullie je zult gedragen in een regeersituatie.
Ik heb niet zoveel aan goed geregisseerde, glad voorgekookte toespraakjes waarin veel gepraat maar niets gezegd wordt. Ik wil weten hoe jullie handelen in crisis- en conflictsituaties, ik wil jullie uitglijders kunnen beoordelen, m.a.w. Als er gerommel naar buiten komt wil ik ook het proces naar de oplossing kunnen volgen, als er kritiek is op partijleiding en/of bestuur wil ik de achtergrond weten en niet afgescheept worden met mediastilte.
Het lijkt erop dat politieke partijen voor hun achterkamertjes gesprekken een partijbestuurlijke verantwoordelijkheid ingesteld hebben, echter onze volksvertegenwoordigers en hun besturen kunnen zich wel openbaar verdedigen en het openbaar verantwoording afleggen voor hun vuile was hoort hierbij.
zaterdag 20 maart 2010
Nederland krijgt nieuwe energie, omwenteling of papieren tijger
“Nederland krijgt nieuwe energie, voor welvaart en welzijn in de 21ste eeuw”. 17 Maart presenteerden specialisten van zeven politieke partijen dit “partijoverstijgend voorstel voor een versnelde omslag naar een volledig hernieuwbare energievoorziening in 2050” Dit voorstel, van PvdA, VVD, D66, Groen Links, CDA, CU, en SGP beoogt een startdocument te zijn voor een Deltawet nieuwe energie. Geïnspireerd door Rooseveldt, Marshall en Kennedy is men aan de slag gegaan. Maar liefst 156 knappe koppen droegen hieraan bij. Voorwaar, grote woorden en grote ambities. Tijd dus om eens mee te kijken in dit rapport.
Toen ik hoorde van de voorgenomen presentatie van dit rapport dacht ik Yes, nu gaat het ervan komen. Eindelijk na het rapport van Rome in 1972, Cradle to Cradle in 2002 en An inconvenient Truth in 2006 om maar eens een paar bekende te noemen, een Nederlands initiatief, politiek van links naar rechts dwars door partijen heen gesteund, dat het verschil gaat maken. Dat viel toch een beetje tegen.
Voornaamste constatering van de schrijvers is dat de urgentie van het energie probleem in Nederland onderschat wordt, gestaafd door alle reeds bekende argumenten. Daarom moet Nederland, versneld, in 2050 alleen nog “hernieuwbare” energie gebruiken, zoals, zon- wind- bio- en geothermische energie. Aardgas kan, als “schoonste” fossiele energiebron als achtervang dienen. De technieken om deze omslag te maken zijn al voor handen, waar het volgens de auteurs aan ontbreekt zijn sterke beleidskeuzes en prikkels. De oprichting van een Nationaal Energietransitie Fonds moet financiering van energiebesparing en hernieuwbare energie bevorderen, een ministerie van Energie moet het beleid maken. So far so good.
Daarna vervalt men naar goed Nederlands gebruik weer in het oprichten van onderzoekscommissies, randvoorwaarden, kennisbanken, uitvoeringsorganisaties, nieuwe regelingen en regeltjes er tussen en onder. Alles om de bestaande situatie te vereenvoudigen.
Een succesvol programma draait op de integriteit van de overheid, creativiteit van het bedrijfsleven en draagvlak binnen de samenleving.
De resultaatgerichtheid van de inspirators, de bereidheid er een grote zak geld naast te zetten alsmede de geest van de tijd waren de succesfactoren van hun programma’s. Allemaal hadden ze de kernboodschap: zorg dat het gebeurt.
Deze resultaatgerichtheid zie ik onvoldoende terug in dit rapport. Jawel, er worden doelen gesteld, allemaal heel erg SMART, de MAGIE ontbreekt mij teveel. (ik heb dezelfde boekjes gelezen). De beoogde organisatiestructuur bezorgd mij kriebels.
De overheid kan best een stimulator van innovatie zijn, doch moet niet proberen deze uit te voeren. Het bedrijfsleven is qua kennis en kunde veel verder dan de overheid, het instellen van onderzoekscommissie, projectgroepen, kennisdatabanken enz is slechts een poging van de overheid het bedrijfsleven in te halen of bij te benen en zorgt alleen maar voor vertraging en verstroping.
Is het rapport dan helemaal flauwekul? Zeker niet, ten eerste ik sta volledig achter het doel, over naar 100% duurzame energie. Het is de eerste keer dat een dergelijk partijoverstijgend voorstel gepresenteerd wordt. Deze vorm van samenwerking is zeker te waarderen. De meeste van de voorgestelde maatregelen zijn hoewel niet nieuw, gewoon goed (Feed-in tarief, warmte/kracht koppeling, warmte-koude opslag, vereenvoudiging van subsidie en vergunningstelsel, investeren in slimme energienetten enz.) alleen de voorgestelde rol van de overheid is veel te groot.
Wil men echt Igniting Force zijn, zorg er dan voor dat de creativiteit van het bedrijfsleven maximaal benut wordt, het voor de grote jongens als oliemaatschappijen en energieleveranciers aantrekkelijker is om duurzame dan fossiele energie te produceren/leveren en zorg dat zowel burgers als bedrijfsleven direct de voordelen van duurzame producten in hun portemonnee voelen.
Aan de 156 knappe koppen die dit rapport geschreven hebben: Definieer eens wat duurzaam is in Nederland, gewoon kort en krachtig, zonder ellenlange pagina’s criteria waaraan men moet voldoen. Met een goede definitie zijn die niet nodig en weet iedereen waar hij aan moet voldoen. Laat het eindproduct vervolgens aan de ondernemer zolang het maar voldoet aan de definitie. Zet er vervolgens een zak geld naast en zeg: In 2030 draait Nederland op 100% duurzame energie. Na de wapenwedloop en de ruimtewedloop nu de Energiewedloop om de inspirators maar even terug te halen.
Overigens heeft Shell gisteren weer een olievondst in de Golf van Mexico bekend gemaakt. Mooi, kunnen we weer even vooruit terwijl we in allerlei commissies zitten te verduurzamen.
Toen ik hoorde van de voorgenomen presentatie van dit rapport dacht ik Yes, nu gaat het ervan komen. Eindelijk na het rapport van Rome in 1972, Cradle to Cradle in 2002 en An inconvenient Truth in 2006 om maar eens een paar bekende te noemen, een Nederlands initiatief, politiek van links naar rechts dwars door partijen heen gesteund, dat het verschil gaat maken. Dat viel toch een beetje tegen.
Voornaamste constatering van de schrijvers is dat de urgentie van het energie probleem in Nederland onderschat wordt, gestaafd door alle reeds bekende argumenten. Daarom moet Nederland, versneld, in 2050 alleen nog “hernieuwbare” energie gebruiken, zoals, zon- wind- bio- en geothermische energie. Aardgas kan, als “schoonste” fossiele energiebron als achtervang dienen. De technieken om deze omslag te maken zijn al voor handen, waar het volgens de auteurs aan ontbreekt zijn sterke beleidskeuzes en prikkels. De oprichting van een Nationaal Energietransitie Fonds moet financiering van energiebesparing en hernieuwbare energie bevorderen, een ministerie van Energie moet het beleid maken. So far so good.
Daarna vervalt men naar goed Nederlands gebruik weer in het oprichten van onderzoekscommissies, randvoorwaarden, kennisbanken, uitvoeringsorganisaties, nieuwe regelingen en regeltjes er tussen en onder. Alles om de bestaande situatie te vereenvoudigen.
Een succesvol programma draait op de integriteit van de overheid, creativiteit van het bedrijfsleven en draagvlak binnen de samenleving.
De resultaatgerichtheid van de inspirators, de bereidheid er een grote zak geld naast te zetten alsmede de geest van de tijd waren de succesfactoren van hun programma’s. Allemaal hadden ze de kernboodschap: zorg dat het gebeurt.
Deze resultaatgerichtheid zie ik onvoldoende terug in dit rapport. Jawel, er worden doelen gesteld, allemaal heel erg SMART, de MAGIE ontbreekt mij teveel. (ik heb dezelfde boekjes gelezen). De beoogde organisatiestructuur bezorgd mij kriebels.
De overheid kan best een stimulator van innovatie zijn, doch moet niet proberen deze uit te voeren. Het bedrijfsleven is qua kennis en kunde veel verder dan de overheid, het instellen van onderzoekscommissie, projectgroepen, kennisdatabanken enz is slechts een poging van de overheid het bedrijfsleven in te halen of bij te benen en zorgt alleen maar voor vertraging en verstroping.
Is het rapport dan helemaal flauwekul? Zeker niet, ten eerste ik sta volledig achter het doel, over naar 100% duurzame energie. Het is de eerste keer dat een dergelijk partijoverstijgend voorstel gepresenteerd wordt. Deze vorm van samenwerking is zeker te waarderen. De meeste van de voorgestelde maatregelen zijn hoewel niet nieuw, gewoon goed (Feed-in tarief, warmte/kracht koppeling, warmte-koude opslag, vereenvoudiging van subsidie en vergunningstelsel, investeren in slimme energienetten enz.) alleen de voorgestelde rol van de overheid is veel te groot.
Wil men echt Igniting Force zijn, zorg er dan voor dat de creativiteit van het bedrijfsleven maximaal benut wordt, het voor de grote jongens als oliemaatschappijen en energieleveranciers aantrekkelijker is om duurzame dan fossiele energie te produceren/leveren en zorg dat zowel burgers als bedrijfsleven direct de voordelen van duurzame producten in hun portemonnee voelen.
Aan de 156 knappe koppen die dit rapport geschreven hebben: Definieer eens wat duurzaam is in Nederland, gewoon kort en krachtig, zonder ellenlange pagina’s criteria waaraan men moet voldoen. Met een goede definitie zijn die niet nodig en weet iedereen waar hij aan moet voldoen. Laat het eindproduct vervolgens aan de ondernemer zolang het maar voldoet aan de definitie. Zet er vervolgens een zak geld naast en zeg: In 2030 draait Nederland op 100% duurzame energie. Na de wapenwedloop en de ruimtewedloop nu de Energiewedloop om de inspirators maar even terug te halen.
Overigens heeft Shell gisteren weer een olievondst in de Golf van Mexico bekend gemaakt. Mooi, kunnen we weer even vooruit terwijl we in allerlei commissies zitten te verduurzamen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
